Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Syndrom niespokojnych nóg
powrótZdrowie
Syndrom niespokojnych nóg, prawdziwie dokuczliwa choroba, objawia się występowaniem nieprzyjemnego, czasem wręcz bolesnego uczucia w nogach i nieodpartą potrzebą poruszania nimi. Może się pojawić już u dzieci, czasem towarzyszy zaburzeniom koncentracji związanym z nadpobudliwością lub nie, ale częściej dotyczy osób dorosłych. Jest trudny do zrozumienia dla otoczenia, powoduje więc często poczucie izolacji i negatywnie wpływa na jakość życia. Jest to schorzenie neurofunkcjonalne, rozwija się na podłożu charakteryzującym się nadwrażliwością, należy więc podchodzić do niego w sposób kompleksowy.
Objawy
Syndrom niespokojnych nóg charakteryzuje zespół specyficznych objawów. Przede wszystkim jest to parestezja, czyli nieprzyjemne, czasem bolesne uczucie w kończynach dolnych, pojawiające się, kiedy osoba pozostaje w spoczynku. Najpierw daje się odczuć w okolicy łydek, czasem jednostronnie, może też sięgnąć przedramion i rzadziej innych części ciała. To nieprzyjemne uczucie ma charakter mrowienia, palenia, łaskotania, prądu elektrycznego itp.
Objawy te pojawiają się szczególnie wieczorem i nocą, zmuszając do nieustannego ruchu i przeszkadzając w wypoczynku. Z czasem, gdy choroba się rozwija, potrzeba poruszania się, żeby zniwelować nieprzyjemne uczucie, występuje niezależnie od pory dnia.
Z tego powodu ludzie cierpiący na ten syndrom potrafią dużą część nocy spędzić na chodzeniu, ponieważ nie są w stanie wytrzymać w pozycji leżącej. Z tego powodu cierpią także na bezsenność i są zmęczeni w ciągu dnia.
Objawy mogą się zmniejszać albo zanikać, kiedy dana osoba pozostaje w ruchu bądź jest pochłonięta aktywnością intelektualną, taką jak lektura, rozmowa itp. W efekcie statyczny odpoczynek staje się bardzo szybko nieprzyjemny, ponieważ prowadzi do potrzeby poruszania, potrząsania nogami i masowania ich.
Przyczyny
Syndrom niespokojnych nóg, jako choroba neurologiczna, może być efektem zbyt niskiej produkcji i zaburzeń w transmisji neuroprzekaźnika – dopaminy. Neuroprzekaźniki zapewniają przepływ informacji pomiędzy neuronami. Każdy z nich ma swoją rolę. Dopamina uczestniczy w regulowaniu nastroju, wpływa na zachowanie i motywację, na funkcje motoryczne (kontrola ruchów) itd. Oznaczałoby to, że w przypadku syndromu niespokojnych nóg na połączeniu nerwowym między mózgiem a łydką jest jej za mało. Ten niedobór dopaminy wyjaśnia fakt, że nie można opanować nadpobudliwości w łydkach. Nadwrażliwość jest więc podłożem nieprzyjemnych objawów, które złagodzić mogą ruchy. Co więcej, syndrom niespokojnych nóg ma również podłoże genetyczne – bardzo często dolegliwości występują u rodziców i potomstwa. Inne czynniki, które sprzyjają wystąpieniu tej choroby, to: cukrzyca, ciąża, leki (antydepresanty), nadmiar kawy, tytoniu, czekolady. U osób dotkniętych tym schorzeniem obserwuje się niedobór witamin B6 i B9, a także zaburzenia w metabolizmie żelaza. Trzeba wiedzieć, że żelazo uczestniczy w wielu istotnych syntezach w organizmie, więc brak żelaza oznacza niedobór dopaminy.
więcej w Cabines nr 61
Objawy
Syndrom niespokojnych nóg charakteryzuje zespół specyficznych objawów. Przede wszystkim jest to parestezja, czyli nieprzyjemne, czasem bolesne uczucie w kończynach dolnych, pojawiające się, kiedy osoba pozostaje w spoczynku. Najpierw daje się odczuć w okolicy łydek, czasem jednostronnie, może też sięgnąć przedramion i rzadziej innych części ciała. To nieprzyjemne uczucie ma charakter mrowienia, palenia, łaskotania, prądu elektrycznego itp.
Objawy te pojawiają się szczególnie wieczorem i nocą, zmuszając do nieustannego ruchu i przeszkadzając w wypoczynku. Z czasem, gdy choroba się rozwija, potrzeba poruszania się, żeby zniwelować nieprzyjemne uczucie, występuje niezależnie od pory dnia.
Z tego powodu ludzie cierpiący na ten syndrom potrafią dużą część nocy spędzić na chodzeniu, ponieważ nie są w stanie wytrzymać w pozycji leżącej. Z tego powodu cierpią także na bezsenność i są zmęczeni w ciągu dnia.
Objawy mogą się zmniejszać albo zanikać, kiedy dana osoba pozostaje w ruchu bądź jest pochłonięta aktywnością intelektualną, taką jak lektura, rozmowa itp. W efekcie statyczny odpoczynek staje się bardzo szybko nieprzyjemny, ponieważ prowadzi do potrzeby poruszania, potrząsania nogami i masowania ich.
Przyczyny
Syndrom niespokojnych nóg, jako choroba neurologiczna, może być efektem zbyt niskiej produkcji i zaburzeń w transmisji neuroprzekaźnika – dopaminy. Neuroprzekaźniki zapewniają przepływ informacji pomiędzy neuronami. Każdy z nich ma swoją rolę. Dopamina uczestniczy w regulowaniu nastroju, wpływa na zachowanie i motywację, na funkcje motoryczne (kontrola ruchów) itd. Oznaczałoby to, że w przypadku syndromu niespokojnych nóg na połączeniu nerwowym między mózgiem a łydką jest jej za mało. Ten niedobór dopaminy wyjaśnia fakt, że nie można opanować nadpobudliwości w łydkach. Nadwrażliwość jest więc podłożem nieprzyjemnych objawów, które złagodzić mogą ruchy. Co więcej, syndrom niespokojnych nóg ma również podłoże genetyczne – bardzo często dolegliwości występują u rodziców i potomstwa. Inne czynniki, które sprzyjają wystąpieniu tej choroby, to: cukrzyca, ciąża, leki (antydepresanty), nadmiar kawy, tytoniu, czekolady. U osób dotkniętych tym schorzeniem obserwuje się niedobór witamin B6 i B9, a także zaburzenia w metabolizmie żelaza. Trzeba wiedzieć, że żelazo uczestniczy w wielu istotnych syntezach w organizmie, więc brak żelaza oznacza niedobór dopaminy.
więcej w Cabines nr 61
