Sprzymierzeńcy w pielęgnacji cery suchej

Cera sucha zwykle ma jasnoróżowy kolor, jest cienka i matowa, często z rozszerzonymi naczyniami krwionośnymi. W dotyku wydaje się szorstka i nadmiernie napięta. Matendencję do zmarszczek i przebarwień, szybko się starzeje, tracąc elastyczność i jędrność. Jest wrażliwa na oddziaływanie czynników środowiskowych, daje uczucie pieczenia i swędzenia.

Suchość skóry jest oznaką uszkodzenia funkcji barierowych warstwy rogowej. Przyczyny takiego stanu mogą mieć zarówno charakter wewnętrzny (endogenny), jak i zewnętrzny (egzogenny). Do czynników endogennych zaliczyć można predyspozycje genetyczne, choroby skóry (np. atopowe zapalenie skóry, rybią łuskę, łuszczycę) czy choroby ogólnoustrojowe (m.in. cukrzycę, niedoczynność tarczycy, awitaminozę). Szkodliwy wpływ czynników środowiskowych na skórę związany jest z niekorzystnym działaniem promieni UV, wiatru, gwałtownych zmian temperatury, a także z przebywaniem w klimatyzowanych pomieszczeniach. Do czynników egzogennych zaliczyć także można substancje toksyczne, alergizujące oraz detergenty. Na suchość skóry może także mieć wpływ niewłaściwa pielęgnacja (np. źle dobrane kosmetyki, toniki na bazie alkoholu, długotrwałe stosowanie preparatów silnie złuszczających) lub nadmierne zabiegi higieniczne (m.in. zbyt długie i gorące kąpiele, stosowanie silnie odtłuszczających mydeł, żeli i płynów do kąpieli).

Podstawą właściwej pielęgnacji cery suchej jest określenie przyczyn suchości skóry, zapobieganie im lub całkowite wyeliminowanie ich powstawania. Profilaktyka oraz leczenie suchości skóry polegają na stosowaniu takich preparatów, które zapewniają odpowiednie nawilżenie, a także odtwarzają i wzmacniają naturalną barierę ochronną naskórka.

Składniki aktywne wspomagające pielęgnację cery suchej można podzielić na takie, które potrafią wiązać ze sobą cząstki wody znajdujące się w skórze, a także te, które tworzą na powierzchni naskórka barierę utrudniającą wodzie przemieszczanie się na zewnątrz skóry.

Aloes

Roślina o szarawozielonych, mięsistych i ostro zakończonych liściach, rosnąca w Afryce, Ameryce Środkowej i Południowej oraz w krajach Basenu Morza Śródziemnego. Na całym świecie jest blisko 300 gatunków tej rośliny, ale najbardziej ceniony w kosmetyce, ze względu na właściwości lecznicze i pielęgnacyjne, jest aloes zwyczajny (Aloe vera). Pierwsze przekazy o dobroczynnym działaniu aloesu na skórę pozostawili starożytni Egipcjanie. Prawdopodobnie Kleopatra stosowała sok aloesowy do kąpieli i sporządzania specjalnego kremu, dzięki któremu jej skóra była gładka i jędrna. Dziś wiadomo, że znakomite właściwości nawilżające, regeneracyjne i odżywcze aloesu zapewnia bogaty skład miąższu liści (m.in. polisacharydy, witaminy, składniki mineralne, białka i aminokwasy, enzymy, kwasy organiczne). Ze względu na znaczną zawartość wody aloes wykazuje doskonałe właściwości nawilżające. Jest cennym składnikiem w pielęgnacji cery suchej, ponieważ działa na głębokie warstwy naskórka, ma zdolność odbudowy naturalnego czynnika nawilżającego (NMF) oraz bariery lipidowej naskórka, chroniącej przed utratą wody.

Ceramidy

Występujące w skórze ceramidy należą do grupy lipidów zwanych sfingolipidami. W naskórku wyróżniono siedem typów ceramidów. Na skutek procesu starzenia bądź pod wpływem działania szkodliwych czynników zewnętrznych (m.in. promieniowanie UV, wolne rodniki) liczba ceramidów w naskórku maleje, warstwa ochronna cementu międzykomórkowego staje się nieciągła, co w konsekwencji prowadzi do nadmiernej utraty wody i przesuszenia skóry. Braki w strukturach cementu doskonale uzupełniają ceramidy aplikowane w kosmetykach. Są one uważane za jedne z najcenniejszych składników nawilżających, ponieważ silnie hamują transepidermalną utratę wody (TEWL). Wykazano, że lepsze rezultaty uzyskuje się, stosując mieszaniny ceramidów ze sterolami i lecytynami. Ze względu na to, że pozyskiwanie naturalnych ceramidów jest trudne i kosztowne, w kosmetyce wykorzystuje się również otrzymywane syntetycznie pseudoceramidy. Dzięki podobieństwu struktury związki te, tak jak ceramidy, wnikają w struktury cementu międzykomórkowego, regenerują uszkodzone bariery skórne i przywracają równowagę wodną cerze suchej.