Kandydoza

Ostatnie badania epidemiologiczne szacują, że około 80 milionów osób w samych Stanach Zjednoczonych cierpi z powodu przewlekłej kandydozy. Nie można tutaj nie wspomnieć, że spożycie cukru, który Candida albicans uwielbia, zauważalnie zwiększyło tę liczbę. Na początku XX wieku każdy Francuz spożywał średnio 1 kg cukru rocznie, dzisiaj jest to już 35 kg. A co z Amerykanami, którzy spożywają cukru dwa razy więcej niż Francuzi? Przewlekła kandydoza jest zakażeniem wywołanym przez rodzaj grzyba należący do rodziny Candida. Liczy ona ponad 35 gatunków, ale to Candida albicans jest najczęściej przyczyną problemów zdrowotnych (85% przypadków). Należy do rodzaju drożdżaków i jest naturalnym składnikiem flory jelitowej. Dopiero nadmierny jego rozrost staje się przyczyną problemów. Zaburzenie równowagi mikroorganizmów na korzyść Candida albicans nazywa się „dysbiozą grzybiczą”. Nie jest dobrze, gdy taki stan trwa długo, ponieważ sprawia on, że jelito traci odporność, staje się przepuszczalne i Candida albicans rozprzestrzenia się w całym organizmie, zatruwając go swoimi toksynami, które upośledzają funkcjonowanie układu nerwowego i odpornościowego.

Objawy zakażenia

Powiązane z układem nerwowym i psychiką: chroniczne zmęczenie (kamień węgielny dysbiozy grzybiczej), depresja, zmiany nastroju, palpitacje, zaburzenia pamięci, bezsenność, nawracające bóle głowy.

Powiązane z układem odpornościowym: rozwój lub nasilenie alergii pokarmowych i środowiskowych, nasilenie astmy, nawracające infekcje błon śluzowych.

Inne objawy: naprzemienne biegunki i zaparcia, świąd odbytnicy, wypryski na skórze, grzybica skóry, drożdżyca pochwy, hipoglikemia, pociąg do słodyczy, przybieranie na wadze, bóle stawów, biały nalot na języku…

Czynniki ryzyka

Czynniki sprzyjające rozwojowi i nasileniu przewlekłej kandydozy są różnej natury.

Dietetyczne: niezrównoważona dieta (zbyt wiele cukrów prostych, węglowodanów, rafinowanych produktów o wysokim indeksie glikemicznym, niewystarczająca ilość włókien pokarmowych, białka i dobrych kwasów tłuszczowych), dodatki pokarmowe (barwniki, aromaty).

Trawienne: niedobór amylazy (enzym trawienny), podrażnienie śluzówki jelita, nie leczone nietolerancje pokarmowe, ukryta parazytoza jelitowa.

Odpornościowe: słaba odporność, niedobór IgA (immunoglobuliny A). Psychiczne: przewlekły stres.

Psychiczne: przewlekły stres.

Środowiskowe: zatrucie ciężkimi metalami (zwłaszcza rtęcią), zespół wieloważnego uczulenia na substancje chemiczne (MCS, Multiple Chemical Sensitivity), częste antybiotykoterapie.

Dieta antydrożdżycowa

Żeby nie dać żadnej szansy Candida albicans, należy dokonać poważnej reformy dietetycznej, z której najważniejsze punkty to:

• unikanie przetworzonej, rafinowanej, słodzonej żywności;
• unikanie prostych cukrów (glukoza, dekstroza, fruktoza, laktoza);
• unikanie mleka krowiego i wszelkich produktów mlekopochodnych;
• ponieważ często zachodzi interferencja między nietolerancją pokarmową a dysbiozą grzybiczą, wskazane jest unikanie źródeł glutenu (pszenica, żyto, owies, jęczmień);
• w pierwszym etapie diety należy unikać miodu, syropu klonowego, soku ze świeżych owoców i kwaśnych owoców, umiarkowanie spożywać ziemniaki;
• spożywać: ryż, kaszę gryczaną, quinoa, orkisz, mleko ryżowe i migdałowe, migdały, pastę migdałową i sezamową, ziarna sezamu, jaja, drób (kurczak, indyk, kaczka), świeże ryby (tłuste), algi, czosnek, kurkumę, warzywa (oprócz tych zbyt słodkich), owoce (raz dziennie).

Suplementy antydrożdżycowe

Ponieważ źródłem jest jelito, tutaj należy zadziałać, żeby poradzić sobie z problemem. Oczyszczanie jelita nie przyniesie jednak efektu, jeśli nie oczyścimy także krwi z krążących w niej toksyn produkowanych przez patogenne grzyby.