Zabiegowe metody uzupełniające leczenie trądziku pospolitego

Etiologia najczęstszej dermatozy jest złożona i składa się na nią wiele czynników. Do najczęściej opisywanych należą:

• łojotok – nadmierne wydzielanie i przerost gruczołów;
• nadmierne rogowacenie ujść mieszków włosowych, powodujące ich rozszerzenie i zasklepienie światła kanału wydzielniczego;
• flora bakteryjna kolonizująca głównie kanał mieszkowy;
• czynniki genetyczne.

Trądzik pospolity może przebiegać w różnym nasileniu i objawiać się zróżnicowanymi wykwitami, klasyfikującymi odmiany tej dermatozy: trądzik zaskórnikowy, grudkowo-krostkowy, grudkowo-torbielowaty, skupiony, ropowiczy, piorunujący. Wykwity pojawiają się ze szczególnym nasileniem na następujących obszarach: twarzy w strefie „T” (czoło, nos broda), dekolcie, plecach – między łopatkami. Leczenie podstawowe trądziku oparte jest na farmaceutykach. Jednak aby w jak największym stopniu zminimalizować powikłania potrądzikowe, należy, przy szczególnej współpracy z pacjentem, wspomagać je metodami zabiegowymi.

Terapia fotodynamiczna

Polega na naświetlaniu światłem niebieskim o długości fali 415 nm, podczas którego dochodzi do naświetlenia komórek bakterii beztlenowych i przez reakcję fotodynamiczną – do wytworzenia niszczącego je tlenu singletowego. Przy szczególnym nasileniu zmian dodatkowo można stosować środek fotouczulający (ALA), niwelujący gruczoł łojowy.

Terapia PUVA

Jest to fototerapia o działaniu silnie przeciwzapalnym, stosowana w ciężkich postaciach trądziku.

Laseroterapia

Wspomaga leczenie aktywnych zmian trądzikowych przez stymulację wydzielania łoju i działanie przeciwzapalne.

Peelingi chemiczne

Są szeroko stosowane zarówno w leczeniu zmian, jak i powikłań trądzikowych.

Kwas migdałowy (Mendelic acid) – spośród alfahydroksykwasów wykazuje najsilniejsze właściwości przeciwbakteryjne, gdyż budową zbliżony jest do antybiotyków. Delikatnie złuszcza naskórek, a co najważniejsze – hamuje łojotok. Daje bardzo dobre efekty w leczeniu trądziku z licznymi zaskórnikami. Najszersze zastosowanie kliniczne ma 50-procentowy kwas migdałowy. Ma on dwie ważne zalety: jako jedyny nadaje się do aplikacji przy stanach zapalnych (ze względu na wspomniane właściwości antybakteryjne) oraz nie powoduje nadwrażliwości na promieniowanie ultrafioletowe, więc można go stosować przez cały rok, nie wykluczając okresu letniego. Usposabia go to także do stosowania u osób z wysokim fototypem skóry bez ryzyka wystąpienia przebarwień.

Kwas trójchlorooctowy (TCA) – daje dobre efekty w terapii prądziku zaskórnikowego dzięki normalizowaniu procesów rogowacenia ujść włosowo- łojowych. Stosowany w stężeniu 50% przez punktową aplikację bezpośrednio na zaskórniki umożliwia szybką redukcję zmian.

Kwas glikolowy (Glycolic acid)b> – jest najpowszechniej stosowanym alfahydroksykwasem. Jest kwasem średniej mocy, nie wykazuje toksyczności. Ze względu na budowę małocząsteczkową z łatwością penetruje warstwę rogową naskórka. Dobre efekty przynosi przy leczeniu trądziku ze zmianami zaskórnikowymi i krostkowymi, stosowany w stężeniu 70%. Spłyca też blizny, normalizuje zaburzenia rogowacenia, rozjaśnia przebarwienia, nawilża.