Artyzm i technika - sztuczne paznokcie

Jeszcze 20 lat temu sztuczne paznokcie uważane były w Europie za amerykańską ekstrawagancję, dzisiaj natomiast są jednym z najpowszechniejszych atrybutów kobiecego wyglądu. Paznokcie są widoczną częścią dłoni, dlatego ich wygląd jest bardzo ważny dla ogólnego wizerunku.

Rynek stylizacji paznokci rozwinął się już na tyle, by oferować metody pozwalające cieszyć się nieskazitelnymi paznokciami niezależnie od sytuacji. Zabiegi służące temu celowi są nieodłączną częścią oferty salonów kosmetycznych, fryzjerskich lub miejsc specjalizujących się wyłącznie w tego typu usługach. Powstało też wiele nowych marek oferujących niezbędne produkty i akcesoria.

Tak jak różnorodna jest oferta materiałowa, tak jakość usług nie jest jednakowa wszędzie. Czasami brakuje wykształcenia, ponieważ nie ma specjalnych szkół kształcących w tym zawodzie, a jedynie kursy – których poziom bywa różny. Tymczasem zajęcie to wymaga sporej wiedzy, opanowania techniki, precyzji i doświadczenia. Tygodniowy kurs wspomagany zabiegami przeprowadzanymi na użytek koleżanek na pewno nie wystarczy. Kurs powinien trwać co najmniej 3–4 tygodnie i być poparty wielomiesięczną praktyką. Ten długi czas nauki jest niezbędny, by opanować podstawy techniki modelowania sztucznych paznokci, poznać pewne zasady i móc stawić czoło wielkiej konkurencji na tym rynku oraz bardzo wymagającej klienteli.

Technika rodem ze Stanów Zjednoczonych

Sztuczne paznokcie pojawiły się w latach 50. XX wieku pod wpływem hollywoodzkiej kinematografii. Amerykańskie gwiazdy ekranu musiały mieć nienagannie wypielęgnowane paznokcie, więc charakteryzatorzy filmowi zaczęli stosować żywice dentystyczne w celu modelowania sztucznych paznokci. Czując w tym potencjalny rynek, wytwórcy protez dentystycznych zainwestowali w badania, by stworzyć produkty przeznaczone specjalnie dla paznokci. Tak powstała metoda-matka sztucznych paznokci – paznokcie akrylowe. Z inicjatywy laboratoriów niemieckich w latach 80. pojawił się żel, który powoli zdetronizował akryl. Jednak obie metody mają swoje plusy i minusy: żel nie wymaga tak bezwzględnego opanowania techniki, więc można go stosować bez wielkiego doświadczenia, poza tym wygląda bardzo efektownie dzięki mocnemu połyskowi; akryl z kolei jest trudny w stosowaniu, wymaga sporych umiejętności, za to pozwala na większą fantazję i można go stosować nawet na obgryzionych paznokciach.

Akryl (żywica akrylowa)

Akryl składa się z mieszanki proszku i płynu akrylowego, z której można łatwo modelować pożądane kształty. Schnie na powietrzu. Proszek składa się z cząstek akrylanu, to znaczy monomerów, które łączą się, tworząc twardy i solidny polimer. Z niego powstaje sztuczny paznokieć. W przypadku akrylu inicjatorem polimeryzacji jest płyn akrylowy. Gwarantem jakości tego amalgamatu dwóch składników jest odpowiednia ich dawka (na ogół 1 dawka płynu na dwie dawki wody, ale może się to zmieniać w zależności od marki). Mieszanka zbyt sucha powoduje powstawanie kryształów, natomiast zbyt mokra – pęcherzyków.

Primer

Żeby zapewnić odpowiednie przyleganie użytego materiału do paznokcia, konieczne jest uprzednie zastosowanie tzw. primera. Wyróżniamy primery kwasowe, które kładzie się na paznokcie naturalne (kwas rozpuszcza bowiem tipsy), i primery niekwasowe, które można stosować na każdy typ paznokcia. Produktu tego należy używać ostrożnie, ponieważ z racji swych właściwości może uszkodzić skórę. Nie należy więc przesadzać z jego ilością i trzeba unikać kontaktu ze skórą. Uważa się, że niszczy on naturalne paznokcie, ale tak naprawdę to zbyt duże ilości primera nakładane zbyt często niszczą płytkę paznokcia, nie sam produkt.

Wskazania

Od czasu pojawienia się akryl został udoskonalony, tak samo jak metoda jego aplikacji. Dzisiaj można uzyskać bardzo naturalny efekt dzięki delikatniejszym, bardziej elastycznym żywicom, o lepszej trwałości i bardziej przyjaznych naturalnym paznokciom. Metoda ta jest szczególnie polecana w przypadku paznokci obgryzionych, uszkodzonych paznokci u stóp, ponieważ pozwala odtworzyć różową część i wolny brzeg paznokcia. Z powodu różnorodności oferowanych dziś materiałów technika ta pozwala także zaradzić w przypadkach takich problemów jak paznokcie miękkie, cienkie, rozdwojone albo zbyt twarde i łamliwe. Pierwsze z nich potrzebują utwardzenia, drugie natomiast – uelastycznienia. Dlatego ważna jest znajomość składu używanych w stylizacji produktów. Różne metody aplikacji akrylu umożliwiają stylizację różnych typów i kształtów paznokci naturalnych. Krytykowana, źle wykonywana i nie lubiana z powodu mocnego zapachu płynu akrylowego (ale są już dostępne produkty bezzapachowe), przeżyła wielki come back wraz z poszerzeniem gamy kolorystycznej, dzięki czemu możliwe są najbardziej wyszukane zdobienia. Rezultat jest naturalny, delikatny i błyszczący. Wreszcie trzeba podkreślić, że metoda ta wymaga prawdziwej wiedzy i umiejętności; jest to praca dla artystek.