Jak się pozbyć zmarszczek mimicznych

powrót

Wiedza

Nic tak nie postarza twarzy jak zmarszczki. Obecnie istnieje ogromna potrzeba cywilizacyjna utrzymania młodego wyglądu, a co za tym idzie – gładkiej skóry bez zmarszczek lub z niewielką ich ilością. Zarówno medycyna estetyczna, jak i kosmetologia podejmują wyzwanie, by opóźnić ich pojawianie się i zwalczać te, które już są.
Biotechnologia
Jak się pozbyć zmarszczek mimicznych

Rodzaje zmarszczek

Aby zapobiegać zmarszczkom i je redukować, należy poznać ich typy i mechanizmy powstawania. Wyróżniamy kilka typów zmarszczek.

Zmarszczki płodowe występują przeważnie na szyi i przebiegają poprzecznie. Występują od urodzenia i nie mamy na nie wpływu.

Bruzdy ruchome występują na dłoniach i stopach, nie zależą od stanu skóry, ale od jej podłoża. Powstają przez zapadanie się skóry w zagłębienia uwarunkowane budową anatomiczną ciała i w dużym stopniu zależą od wytrzymałości podskórnej tkanki tłuszczowej. Wpływają na charakterystyczny wygląd człowieka. U osób otyłych, ze względu na przyrost tłuszczu, takie zmarszczki tworzą się na nowo.

Zmarszczki suche powstają w wyniku wysuszenia warstwy rogowej naskórka. Można je zmniejszać lub usuwać za pomocą preparatów kosmetycznych poprawiających stan wilgotności skóry. Najskuteczniejsze są te o wielokierunkowym działaniu, przywracające naturalny poziom nawilżenia.

Zmarszczki starcze powstają z biegiem lat na skutek zmian w strukturze włókien łącznotkankowych. Włókna sprężyste tracą swoją podstawowa cechę, a kolagen traci elastyczność. Podskórna tkanka tłuszczowa ulega degeneracji, a mimika pozostawia trwałe ślady. Dochodzi do tego zanikanie kości szczękowej, ubytki zębów, a także zanikanie torebki tłuszczowej wokół gałki ocznej, co powoduje zapadanie się skóry wokół ust i oczu. Na powstawanie starczych zmarszczek duży wpływ mają czynniki dziedziczne.

Zmarszczki mimiczne powstają w wyniku skurczów mięśni. W mimikę twarzy zaangażowanych jest około 30 mięśni, które kontrolują ruchy takie jak marszczenie brwi, mruganie powiekami czy śmiech. Każdego dnia mięśnie twarzy wykonują około 15 tys. ruchów, które powodują zmiany napięcia skóry, a to generuje powstawanie linii i zmarszczek. Podczas codziennego życia, rozmów, śmiechu, zdziwienia te dynamiczne linie pogłębiają się i pozostają na stałe, gdyż w miarę upływu lat elastyczne włókna skóry właściwej ulegają degeneracji. Ich sprężystość maleje już od 20. roku życia. Do zmarszczek mimicznych zaliczamy kurze łapki wokół oczu, zmarszczki czołowe (zwane lwimi zmarszczkami), międzybrwiowe linie zmartwienia (tzw. mars). Na zmarszczki mimiczne mamy ograniczony wpływ. Ich przebieg i wygląd są dziedziczne. Zdrowy tryb życia, rozsądne korzystanie ze słońca i noszenie okularów przeciwsłonecznych opóźniają tworzenie się zmarszczek mimicznych.

Mechanizm skurczu mięśni

Ruchy mimiczne twarzy powstają w wyniku działania bodźców wysyłanych w postaci impulsów nerwowych przez mózg do komórek mięśniowych. Następuje wtedy skurcz mięśni twarzy, sprawiający, że fałdy skórne tworzą zmarszczki i linie. W skurcze mięśni zaangażowane są takie substancje jak acetylocholina, wapń i ATP (adenozynotrójfosforan). Jest to dość skomplikowany proces biochemiczny i biofizyczny. Skurcz mięśnia zapoczątkowany impulsem nerwowym następuje w miejscu, gdzie włókna nerwu ruchowego przyczepiają się do mięśnia (w tzw. złączu nerwowo-mięśniowym). Włókno nerwowe jest długą cylindryczną rurką, której błona plazmatyczna oddziela dwa roztwory o różnym składzie chemicznym, chociaż mają one tę samą ogólną ilość jonów. W środowisku zewnętrznym przeważają jony sodu i chloru, w komórce nerwowej dominują jony potasu i różne aniony organiczne. Te stężenia jonów Na+ i K+ są stosunkowo stałe dzięki istnieniu „pompy sodowej”. Komórka nerwowa w stanie spoczynku, czyli gdy nie przewodzi bodźca, posiada, dzięki „pompie”, potencjał spoczynkowy. W momencie działania bodźca następuje zaburzenie istniejącej równowagi, pojawia się impuls nerwowy biegnący poprzez włókna nerwowe do złącza z mięśniem. Impuls stymuluje wydzielanie we włóknach mięśniowych acetylocholiny. Z kolei acetylocholina wywołuje lokalną depolaryzację błony włókna mięśniowego, wyzwalając krótki bodziec elektryczny typu „wszystko albo nic”, nazywany potencjałem czynnościowym. Zmienia on stężenie jonów (wzrasta stężenie jonów wapniowych), a to prowadzi do powstania impulsów rozprzestrzeniających się w błonie włókna mięśniowego. Dochodzi wtedy do jego skurczu. Po depolaryzacji następuje powrót do równowagi, czyli repolaryzacja błony włókna mięśniowego. Cały cykl depolaryzacji i repolaryzacji przebiega zaledwie w ciągu kilku tysięcznych części sekundy. Kurczliwymi elementami włókna mięśniowego są łańcuchy białek: aktyna i miozyna, które skracają się poprzez proces fałdowania i wzajemnego przesuwania. Miozyna hydrolizuje ATP. Podczas hydrolizy uwolniona zostaje energia, która powoduje przesunięcie filamentów cienkich w stosunku do grubych, mięśnie kurczą się, stają się krótsze i grubsze, lecz nie zmieniają swej objętości.

więcej w Cabines nr 44

Barbara Włudyka
publikacje Cabines 44
do góry | powrót