Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Choroba Raynauda
powrótZdrowie
Nieprzyjemne i bolesne uczucie w dystalnych częściach ciała podczas ekspozycji na zimno – i czasami w przypadku stresu – może wskazywać na chorobę Raynauda. W początkowym stadium choroba ta nie jest poważna i jej symptomy są odwracalne, ale z czasem może przejść w poważniejsze stadium (syndrom Raynauda) i w takim przypadku wymaga bardziej złożonego podejścia.
Objawy
Końcówki ciała, takie jak palce dłoni, uszy, palce u stóp i nos, zmieniają kolor, przechodząc od bieli do niebieskiego, potem czerwonego, kiedy krew znowu napływa do naczyń. Towarzyszą temu odczucia takie jak mrowienie, kłucie, sztywność i pulsowanie. Najczęściej wrażliwość dotkniętych części ciała oraz ich ruchomość ulegają zaburzeniu. Chorobie towarzyszą też lokalne bóle. Co ciekawe – na ogół objawy te nie dotyczą kciuka. Pierwotna forma choroby Raynauda (90% przypadków) pojawia się między 15. a 30. rokiem życia i na ogół ma łagodny przebieg. Najczęściej objawia się jedynie nieprzyjemnym uczuciem i nie ma żadnego wpływu na naczynia i tkanki. W mniej więcej dwóch trzecich przypadków choroba mija sama z siebie, nawet po kilku latach. Stwierdzono też, że objawy ustępują podczas ciąży. Badania, które zleca lekarz, służą wykryciu formy wtórnej – syndromu Raynauda, który współwystępuje z chorobą autoimmunologiczną taką jak sklerodermia. Przyjmowanie pewnych leków oraz wykonywanie zajęć wymagających przykurczu mięśni (używanie narzędzi) może wywołać naruszenie naczyń. Syndrom Raynauda pojawia się na ogół około czterdziestki. Zaznaczmy, że w tej wtórnej formie objawy choroby utrzymują się znacznie dłużej.
Powikłania
W poważnych przypadkach – które nie są jednak częste – przewlekłe upośledzenie krążenia krwi może pociągnąć za sobą deformację palców dłoni lub stóp. Jeśli jedno naczynie lub kilka zostanie całkiem zablokowane, na niedokrwionych częściach ciała mogą się pojawić bolesne wrzody, a nawet może dojść do martwicy tkanek (gangreny). Te dwa powikłania, trudne do leczenia, pojawiają się szczególnie u osób dotkniętych sklerodermią.
Kto jest narażony
Choroba Raynauda dotyka przede wszystkim kobiety. 75–90% przypadków zdarza się u kobiet w wieku 15–40 lat. Zgodnie z wynikami badań u 30% osób, których najbliżsi krewni (rodzice, rodzeństwo) cierpią na tę chorobę, również stwierdza się jej objawy.
Syndrom Raynauda dotyczy osób, które chorują na:
-
niektóre choroby autoimmunologiczne – choroby naczyń, choroby tkanki łącznej
-
schorzenia kostno-stawowe (artretyzm reumatoidalny, syndrom kanału nadgarstka)
-
rozregulowanie tarczycy
-
itd.
Ta wtórna forma dotyczy również pewnych grup zawodowych:
-
pracowników używających narzędzi generujących wibracje (piły łańcuchowe, młoty pneumatyczne itp.)
-
pracowników pracujących w zimnych pomieszczeniach (lub z naprzemiennym występowaniem ciepła i chłodu)
-
osób narażających dłonie na powtarzające się urazy: pracowników biurowych (praca na klawiaturze), pianistów oraz osób używających pięści jako narzędzia, by zgniatać, ściskać lub wyginać przedmioty (np. dekarze lub kulturyści).
więcej w Cabines nr 62
Objawy
Końcówki ciała, takie jak palce dłoni, uszy, palce u stóp i nos, zmieniają kolor, przechodząc od bieli do niebieskiego, potem czerwonego, kiedy krew znowu napływa do naczyń. Towarzyszą temu odczucia takie jak mrowienie, kłucie, sztywność i pulsowanie. Najczęściej wrażliwość dotkniętych części ciała oraz ich ruchomość ulegają zaburzeniu. Chorobie towarzyszą też lokalne bóle. Co ciekawe – na ogół objawy te nie dotyczą kciuka. Pierwotna forma choroby Raynauda (90% przypadków) pojawia się między 15. a 30. rokiem życia i na ogół ma łagodny przebieg. Najczęściej objawia się jedynie nieprzyjemnym uczuciem i nie ma żadnego wpływu na naczynia i tkanki. W mniej więcej dwóch trzecich przypadków choroba mija sama z siebie, nawet po kilku latach. Stwierdzono też, że objawy ustępują podczas ciąży. Badania, które zleca lekarz, służą wykryciu formy wtórnej – syndromu Raynauda, który współwystępuje z chorobą autoimmunologiczną taką jak sklerodermia. Przyjmowanie pewnych leków oraz wykonywanie zajęć wymagających przykurczu mięśni (używanie narzędzi) może wywołać naruszenie naczyń. Syndrom Raynauda pojawia się na ogół około czterdziestki. Zaznaczmy, że w tej wtórnej formie objawy choroby utrzymują się znacznie dłużej.
Powikłania
W poważnych przypadkach – które nie są jednak częste – przewlekłe upośledzenie krążenia krwi może pociągnąć za sobą deformację palców dłoni lub stóp. Jeśli jedno naczynie lub kilka zostanie całkiem zablokowane, na niedokrwionych częściach ciała mogą się pojawić bolesne wrzody, a nawet może dojść do martwicy tkanek (gangreny). Te dwa powikłania, trudne do leczenia, pojawiają się szczególnie u osób dotkniętych sklerodermią.
Kto jest narażony
Choroba Raynauda dotyka przede wszystkim kobiety. 75–90% przypadków zdarza się u kobiet w wieku 15–40 lat. Zgodnie z wynikami badań u 30% osób, których najbliżsi krewni (rodzice, rodzeństwo) cierpią na tę chorobę, również stwierdza się jej objawy.
Syndrom Raynauda dotyczy osób, które chorują na:
- niektóre choroby autoimmunologiczne – choroby naczyń, choroby tkanki łącznej
- schorzenia kostno-stawowe (artretyzm reumatoidalny, syndrom kanału nadgarstka)
- rozregulowanie tarczycy
- itd.
Ta wtórna forma dotyczy również pewnych grup zawodowych:
- pracowników używających narzędzi generujących wibracje (piły łańcuchowe, młoty pneumatyczne itp.)
- pracowników pracujących w zimnych pomieszczeniach (lub z naprzemiennym występowaniem ciepła i chłodu)
- osób narażających dłonie na powtarzające się urazy: pracowników biurowych (praca na klawiaturze), pianistów oraz osób używających pięści jako narzędzia, by zgniatać, ściskać lub wyginać przedmioty (np. dekarze lub kulturyści).
więcej w Cabines nr 62
