Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Ekstrakty roślinne i ich pozyskiwanie
powrótWiedza
Pozyskiwanie i konserwacja ekstraktów roślinnych stanowią dwa pierwsze etapy opracowania formuły kosmetycznej, która opiera się na naturalnych składnikach roślinnych. Można by powiedzieć, że jest to powrót do przeszłości, jednak dziś o wiele więcej uwagi poświęca się kwestiom bezpieczeństwa, dbając o czystość produktu i jego odporność na szkodliwe czynniki.
Różne typy ekstraktów
Ekstrakty pozyskiwane tradycyjnymi metodami
-
ekstrakty wodne: łatwo się psują, są podatne na zanieczyszczenie zarodnikami, wymagają konserwantów, mają doskonałą kompatybilność z produktami kosmetycznymi, łączą się z olejami i mikroemulsjami;
-
ekstrakty alkoholowe: stabilne, ale niekompatybilne z emulsjami; alkohol zapobiega pienieniu się;
-
ekstrakty glikolowe i glicerolowe: na ogół są trwałe i odporne na wpływ mikroorganizmów, dobrze komponują się z kosmetykami z wyjątkiem szamponów, bo ograniczają pienienie;
-
ekstrakty olejowe: stabilne wobec zarodników, ale wymagaperją obecności przeciwutleniaczy. Mogą uzupełniać fazę wodną mikroemulsji.
Dodawanie ekstraktów – temperatura
Ekstrakty roślinne powinny być włączane do formuły kosmetyku w możliwie najniższej temperaturze, żeby nie dopuścić do zniszczenia substancji czynnych.
Przygotowanie ekstraktów roślinnych
Zabiegi wstępne
Rozdrabnianie rośliny tak, by maksymalnie zwiększyć powierzchnię, do której dostęp będzie miał używany rozpuszczalnik. W przypadku roślin świeżych używa się noży, natomiast rośliny suche rozdrabnia się przez zgniatanie. Owoce obiera się, żeby wyeliminować ewentualne resztki pestycydów.
Techniki ekstrakcji
Maceracja
Dokonuje się poprzez kontakt rośliny z rozpuszczalnikiem o niskiej temperaturze:
-
8 godzin w przypadku liści,
-
16 godzin w przypadku łodyg,
-
36 godzin w przypadku korzeni i owoców.
Regularnie potrząsa się całą mieszaniną, by wspomóc proces, następnie, po dekantacji (zlewanie cieczy zbierającej się nad osadem), filtruje się roztwór. Kiedy jest klarowny, stosuje się filtrację sterylizującą. Macerat jest na końcu rozlewany do sterylnych butelek.
więcej w Cabines nr 36
Różne typy ekstraktów
Ekstrakty pozyskiwane tradycyjnymi metodami
- ekstrakty wodne: łatwo się psują, są podatne na zanieczyszczenie zarodnikami, wymagają konserwantów, mają doskonałą kompatybilność z produktami kosmetycznymi, łączą się z olejami i mikroemulsjami;
- ekstrakty alkoholowe: stabilne, ale niekompatybilne z emulsjami; alkohol zapobiega pienieniu się;
- ekstrakty glikolowe i glicerolowe: na ogół są trwałe i odporne na wpływ mikroorganizmów, dobrze komponują się z kosmetykami z wyjątkiem szamponów, bo ograniczają pienienie;
- ekstrakty olejowe: stabilne wobec zarodników, ale wymagaperją obecności przeciwutleniaczy. Mogą uzupełniać fazę wodną mikroemulsji.
Dodawanie ekstraktów – temperatura
Ekstrakty roślinne powinny być włączane do formuły kosmetyku w możliwie najniższej temperaturze, żeby nie dopuścić do zniszczenia substancji czynnych.
Przygotowanie ekstraktów roślinnych
Zabiegi wstępne
Rozdrabnianie rośliny tak, by maksymalnie zwiększyć powierzchnię, do której dostęp będzie miał używany rozpuszczalnik. W przypadku roślin świeżych używa się noży, natomiast rośliny suche rozdrabnia się przez zgniatanie. Owoce obiera się, żeby wyeliminować ewentualne resztki pestycydów.
Techniki ekstrakcji
Maceracja
Dokonuje się poprzez kontakt rośliny z rozpuszczalnikiem o niskiej temperaturze:
- 8 godzin w przypadku liści,
- 16 godzin w przypadku łodyg,
- 36 godzin w przypadku korzeni i owoców.
Regularnie potrząsa się całą mieszaniną, by wspomóc proces, następnie, po dekantacji (zlewanie cieczy zbierającej się nad osadem), filtruje się roztwór. Kiedy jest klarowny, stosuje się filtrację sterylizującą. Macerat jest na końcu rozlewany do sterylnych butelek.
więcej w Cabines nr 36
