Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Pielęgnowanie urody - bezpieczne i zgodne z prawem
powrótPrawo
Uroda, mimo iż zaliczana do wrażeń estetycznych, w kategoriach zawodowych, tj. zawierania umów wykonania usługi w celu poprawy wyglądu skóry, stanowi wartość nadrzędną. Niemożliwa jest standaryzacja podziałów na to, co ładne i brzydkie, zadowalające i przynoszące rozczarowanie, atrakcyjne i niegodne zachwytu. Bo przecież każdemu wolno mieć swoje zdanie, kwestia gustu nie podlega dyskusji, a kanony piękna zmieniają się już nie epokowo, ale z olbrzymią różnorodnością współistnienia dopuszczają np. cechy subkulturowe. W tych kategoriach więc wykonywanie zawodu kosmetyczki, manikiurzystki, stylistki, solarystki, linearystki, tatuażysty, a nawet masażysty powinno być zabezpieczone sprecyzowaną umową zawartą z klientem bezpośrednio przed wykonaniem usługi.
Bezpieczny zabieg – o czym nie można zapominać
W kwestiach dotyczących zdrowia oczywisty jest priorytet niewyrządzania szkody. Gdy ryzyko jest zbyt duże, lepiej odmówić wykonania zabiegu. Ułatwieniem dla określenia jednoznacznych ustaleń ustnych między usługodawcą a usługobiorcą jest prowadzenie kart pacjentów. Nawet podanie wieku, wykonywanego zawodu, opisanie trybu życia stanowi olbrzymie ułatwienie. Natomiast gdy istnieje ryzyko spowodowania uszczerbku na zdrowiu, szczególnie przy zabiegach wymagających przerwania ciągłości skóry, niezbędne jest podpisanie przez pacjenta zgody na zabieg z zaznaczeniem, że nie zataił on informacji o stanie zdrowia mających znaczenie dla jego bezpieczeństwa. Na przykład niepoinformowanie o ciąży, która stanowi przeciwwskazanie do wielu pozornie prostych zabiegów, zwalnia usługodawcę z odpowiedzialności za ewentualne negatywne skutki zabiegu. Należy w jak największym stopniu wykluczyć czynnik nieświadomości konsekwencji popełnionego błędu, zarówno ze strony oferującego usługę, jak i zamawiającego ją. Wiele niesłusznych roszczeń klientów co do niefachowego wykonania zabiegu wynika z faktu, iż są to usługi specjalistyczne. Oznacza to, że laik nie wykona ich samodzielnie, bo niezbędne są wiedza i umiejętności. Pacjent w wielu przypadkach nie zna koniecznych procedur, które mogą być dla niego niemiłe – sprawiać ból, wiązać się z czasowym wyłączeniem z aktywności zawodowej – dlatego należy o nich uprzedzić. Do zawarcia umowy o wykonanie zabiegu kosmetycznego (lub pokrewnego) dochodzi w sposób ustny po nawiązaniu rozmowy z pracownikiem gabinetu, zgodnym ustaleniu rodzaju usługi, czasu jej wykonania oraz ceny. Realizacja tejże umowy rozpoczyna się w momencie, gdy klient znajdzie się na stanowisku zabiegowym, tj. fotelu kosmetycznym, stole do masażu czy w solarium. Podstawową formą zabezpieczenia, zmniejszającą ryzyko popełnienia błędu (skaleczenia, poparzenia, zainfekowania i innych), jest przestrzeganie procedur sanitarnych. W wypadku widocznych uchybień usługobiorca może powiadomić Państwową Inspekcję Sanitarną. Kontroler PIS po potwierdzeniu zaniedbań ma prawo nałożyć karę pieniężną, a nawet nakazać wstrzymanie wykonywania usług do momentu usunięcia niezgodności z zasadami, które określone są w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej (DzU nr 31 poz. 273).
Prawa klienta
Trzeba się liczyć z tym, że niezadowolony klient może dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Podstawą jest art. 471 k.c., mówiący o nienależytym wykonaniu zobowiązania. Na tej podstawie można domagać się zwrotu kosztów zabiegu oraz kosztów leczenia. Niemniej jednak potrzebne są dowody, że usługa została wykonana błędnie w tym, a nie innym punkcie. Kwestia sporna pojawia się, gdy klient korzystał w jednym czasie z usług kilku salonów. Dla sądu dowodem korzystania z oferty danego zakładu jest rachunek za usługę, zeznania świadków, wyciąg z karty kredytowej. Pamiętajmy, że przedsiębiorca jest zobowiązany do wystawienia rachunku lub paragonu, a odmowa jego wydania stanowi wykroczenie skarbowe, o którym klient może powiadomić urząd skarbowy. Nawet jeżeli pojawią się roszczenia, na podstawie art. 627 k.c. konsument nie może uchylić się od obowiązku uiszczenia zapłaty. Ma jednak prawo żądać wykonania poprawki (na koszt usługodawcy) w terminie najbliższym z możliwych, nawet kilka minut później. Natomiast gdy uchybienia nie są duże, musimy się liczyć z żądaniem obniżenia wynagrodzenia w stosunku odpowiednim do nieprawidłowości. Przy wszelkiego rodzaju reklamacjach koszt zabiegów odgrywa bardzo ważną rolę. Obowiązkiem usługodawcy, zgodnie z ustawą z 5 lipca 2001 r. o cenach (DzU nr 97 poz. 1050), jest umieszczenie w sposób widoczny informacji o cenach wykonywanych w danym zakładzie usług. Dla własnego bezpieczeństwa powinniśmy ustalać ewentualne koszty dodatkowe, które mogą wynikać z konieczności rozszerzenia usługi, o czym będzie wiadomo w trakcie jej wykonywania. W razie braku zgody zamawiającego nie można samemu zadecydować o podwyższeniu opłaty. W art. 630 k.c. jest mowa o tym, że za prace, których koszt przewyższył wcześniejsze ustalenia, można żądać podwyższenia wynagrodzenia tylko wówczas, gdy „mimo zachowania należytej ostrożności” nie można było przewidzieć konieczności wykonania prac dodatkowych.
więcej w Cabines nr 34
mgr Katarzyna Rembelska
Bezpieczny zabieg – o czym nie można zapominać
W kwestiach dotyczących zdrowia oczywisty jest priorytet niewyrządzania szkody. Gdy ryzyko jest zbyt duże, lepiej odmówić wykonania zabiegu. Ułatwieniem dla określenia jednoznacznych ustaleń ustnych między usługodawcą a usługobiorcą jest prowadzenie kart pacjentów. Nawet podanie wieku, wykonywanego zawodu, opisanie trybu życia stanowi olbrzymie ułatwienie. Natomiast gdy istnieje ryzyko spowodowania uszczerbku na zdrowiu, szczególnie przy zabiegach wymagających przerwania ciągłości skóry, niezbędne jest podpisanie przez pacjenta zgody na zabieg z zaznaczeniem, że nie zataił on informacji o stanie zdrowia mających znaczenie dla jego bezpieczeństwa. Na przykład niepoinformowanie o ciąży, która stanowi przeciwwskazanie do wielu pozornie prostych zabiegów, zwalnia usługodawcę z odpowiedzialności za ewentualne negatywne skutki zabiegu. Należy w jak największym stopniu wykluczyć czynnik nieświadomości konsekwencji popełnionego błędu, zarówno ze strony oferującego usługę, jak i zamawiającego ją. Wiele niesłusznych roszczeń klientów co do niefachowego wykonania zabiegu wynika z faktu, iż są to usługi specjalistyczne. Oznacza to, że laik nie wykona ich samodzielnie, bo niezbędne są wiedza i umiejętności. Pacjent w wielu przypadkach nie zna koniecznych procedur, które mogą być dla niego niemiłe – sprawiać ból, wiązać się z czasowym wyłączeniem z aktywności zawodowej – dlatego należy o nich uprzedzić. Do zawarcia umowy o wykonanie zabiegu kosmetycznego (lub pokrewnego) dochodzi w sposób ustny po nawiązaniu rozmowy z pracownikiem gabinetu, zgodnym ustaleniu rodzaju usługi, czasu jej wykonania oraz ceny. Realizacja tejże umowy rozpoczyna się w momencie, gdy klient znajdzie się na stanowisku zabiegowym, tj. fotelu kosmetycznym, stole do masażu czy w solarium. Podstawową formą zabezpieczenia, zmniejszającą ryzyko popełnienia błędu (skaleczenia, poparzenia, zainfekowania i innych), jest przestrzeganie procedur sanitarnych. W wypadku widocznych uchybień usługobiorca może powiadomić Państwową Inspekcję Sanitarną. Kontroler PIS po potwierdzeniu zaniedbań ma prawo nałożyć karę pieniężną, a nawet nakazać wstrzymanie wykonywania usług do momentu usunięcia niezgodności z zasadami, które określone są w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 17 lutego 2004 r. w sprawie szczegółowych wymagań sanitarnych, jakim powinny odpowiadać zakłady fryzjerskie, kosmetyczne, tatuażu i odnowy biologicznej (DzU nr 31 poz. 273).
Prawa klienta
Trzeba się liczyć z tym, że niezadowolony klient może dochodzić swoich praw na drodze sądowej. Podstawą jest art. 471 k.c., mówiący o nienależytym wykonaniu zobowiązania. Na tej podstawie można domagać się zwrotu kosztów zabiegu oraz kosztów leczenia. Niemniej jednak potrzebne są dowody, że usługa została wykonana błędnie w tym, a nie innym punkcie. Kwestia sporna pojawia się, gdy klient korzystał w jednym czasie z usług kilku salonów. Dla sądu dowodem korzystania z oferty danego zakładu jest rachunek za usługę, zeznania świadków, wyciąg z karty kredytowej. Pamiętajmy, że przedsiębiorca jest zobowiązany do wystawienia rachunku lub paragonu, a odmowa jego wydania stanowi wykroczenie skarbowe, o którym klient może powiadomić urząd skarbowy. Nawet jeżeli pojawią się roszczenia, na podstawie art. 627 k.c. konsument nie może uchylić się od obowiązku uiszczenia zapłaty. Ma jednak prawo żądać wykonania poprawki (na koszt usługodawcy) w terminie najbliższym z możliwych, nawet kilka minut później. Natomiast gdy uchybienia nie są duże, musimy się liczyć z żądaniem obniżenia wynagrodzenia w stosunku odpowiednim do nieprawidłowości. Przy wszelkiego rodzaju reklamacjach koszt zabiegów odgrywa bardzo ważną rolę. Obowiązkiem usługodawcy, zgodnie z ustawą z 5 lipca 2001 r. o cenach (DzU nr 97 poz. 1050), jest umieszczenie w sposób widoczny informacji o cenach wykonywanych w danym zakładzie usług. Dla własnego bezpieczeństwa powinniśmy ustalać ewentualne koszty dodatkowe, które mogą wynikać z konieczności rozszerzenia usługi, o czym będzie wiadomo w trakcie jej wykonywania. W razie braku zgody zamawiającego nie można samemu zadecydować o podwyższeniu opłaty. W art. 630 k.c. jest mowa o tym, że za prace, których koszt przewyższył wcześniejsze ustalenia, można żądać podwyższenia wynagrodzenia tylko wówczas, gdy „mimo zachowania należytej ostrożności” nie można było przewidzieć konieczności wykonania prac dodatkowych.
więcej w Cabines nr 34
mgr Katarzyna Rembelska
