Rodzaje skóry a pory roku

Określ rodzaj skóry

• wrażliwa, delikatna i podatna na kuperozę (pękanie naczynek)
• tłusta, pozbawiona życia i nadmiernie rogowaciejąca
• alipidowa, odwodniona i bez napięcia
• tłusta i zanieczyszczona (typowa dla rejonów geograficznych cechujących się ciepłym i wilgotnym klimatem).

Określenie rodzaju skóry i monitorowanie jej funkcji jest kwestią zasadniczą dla wyboru najbardziej odpowiedniej dla konkretnego rodzaju skóry kuracji. Niedocenianie znaczenia prawidłowej analizy skóry może uniemożliwić osiągnięcie zamierzonych rezultatów kosmetycznych, a w konsekwencji – pozyskanie lojalności klientki.

Jak analizować skórę – typy skóry

Badanie przeprowadzane wzrokowo (gołym okiem i pod oświetlonym szkłem powiększającym) oraz dotykowo ma na celu wychwycenie różnych objawów typowych dla jednego z czterech typów skóry.

Skóra wrażliwa, delikatna, podatna na kuperozę

Skóra tego rodzaju zwykle wygląda blado, jest cienka, delikatna i bardzo krucha. Podatna jest na podrażnienia, ma niską tolerancję i słabo przystosowuje się do środowiska. Łatwo się czerwieni i często reaguje uczuciem swędzenia w odpowiedzi na kontakt z agresywnymi substancjami z zewnątrz lub zmianami temperatury. Gołym okiem widać, że warstwa rogowa tej skóry jest cienka i zwarta, wyraźnie widoczne są naczynka i słabe wysięki naczyniowe. Pod szkłem powiększającym diagnoza potwierdza się – wyraźniej widać zwartość skóry, a także zmiany w przepływie krwi. W dotyku cera taka jest miękka i gładka.

Skóra tłusta, pozbawiona życia, nadmiernie rogowaciejąca

Skóra tego rodzaju ma zmienioną aktywność węzłów chłonnych, co przyczynia się do nadprodukcji sebum i nadmiernego rogowacenia warstwy rogowej. Tłusta cera na powierzchni ma grubą warstwę obumarłych komórek, co nadaje jej wygląd suchej i czyni ją szorstką w dotyku. Nadmiernemu rogowaceniu towarzyszy często poważne odwodnienie powierzchniowe. Otwory mieszkowe są rozszerzone, ale zablokowane woskowymi czopami, które powodują widoczne rozszerzenie mieszków przy ściśnięciu. Sebum ma wygląd wosku, jego pH jest znacznie zmienione; nie ma mocy smarującej. Nie działa antymitotycznie (hamowanie podziału komórek) ani antybakteryjnie. Nie emulguje się przypoceniu i w rezultacie blokuje tworzenie się ochronnej warstwy hydrolipidowej. Skóra tego rodzaju jest słabo natleniona, a krążenie w niej nie zawsze działa poprawnie. Ma żółtawo-szarawy i pozbawiony życia kolor, pokryta jest białymi zaskórnikami. Niedoskonałości są widoczne gołym okiem, po bokach nosa, przy brwiach i wzdłuż linii włosów występuje łuszczenie. Oglądając tłustą skórę pod szkłem powiększającym, dostrzeżemy szorstką i nierówną teksturę. W dotyku jest tłusta i sucha zarazem.

Skóra alipidowa, odwodniona, bez napięcia

Skóra ta ma cieńszą warstwę rogową. Produkuje niewystarczającą i malejącą z upływem czasu ilość sebum, co jest przyczyną osłabienia ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Gołym okiem widoczne jest niewielkie łuszczenie, a nawet lekkie podrażnienie skóry w kącikach ust, nosa i oczu. Widać także jej zniszczenie tej skóry oraz tendencje do zmarszczek i linii mimicznych Pod szkłem powiększającym widać łuszczenie skóry, wręcz spękanie, zwłaszcza latem, a komórki rogowe mają wygląd macicy perłowej. W dotyku skóra jest szorstka, cienka, wyczuwa się utratę gęstości i rozluźnienie. Niezmiernie sucha i pozbawiona napięcia, cechuje się utratą wody w środkowych i głębokich warstwach, co spowodowane jest czynnikami organicznymi i/lub zwiększaniem się odwodnienia powierzchniowego. Skóra tego rodzaju jest bardzo podatna na przedwczesne starzenie się.