Przez kierowanie rozumie się sztukę realizowania czegoś za pośrednictwem innych ludzi. Jest to proces planowania, organizowania, przewodzenia i kontrolowania działalności pracowników oraz wykorzystania wszystkich innych zasobów salonu kosmetycznego dla osiągnięcia ustalonych celów. Kierownicy osiągają cele, skłaniając do wykonania potrzebnych zadań innych. Zarządzanie zasobami ludzkimi wymaga od kierownictwa troski o podwładnych i zdecydowanych działań, przede wszystkim w takich sferach jak selekcja, szkolenie i rozwój pracowników, ich wzajemne stosunki oraz wynagradzanie. Kierowanie ludźmi to ciągłe rozwiązywanie problemów występujących w układzie przełożony – podwładny. Ludzkie zachowania i reakcje są niekiedy bardzo zróżnicowane, ponieważ pracownicy mają różne poglądy, doświadczenia, oczekiwania i aspiracje, różnie też widzą swoją rolę w salonie kosmetycznym i rolę kierownika w urzeczywistnianiu jej celów. Podstawą skutecznego kierowania jest zrozumienie i poszanowanie pracowników oraz stwarzanie im możliwości samorealizowania się. Zarządzanie personelem to także odpowiedź na pytanie: co robić dzisiaj i jutro, aby w dalszej przyszłości dostarczyć klientowi oczekiwaną wartość i uniknąć problemów z pracownikami, aby nie stali się przeszkodą w rozwoju firmy. Dlatego równie ważne jak inwestycje są nakłady na szkolenia i rozwój pracowników. Od nich zależy efektywność wykorzystania środków pracy, zainwestowanego kapitału, jak również byt salonu kosmetycznego na rynku.

Style zarządzania

1. Podział ról w zakresie zarządzania personelem w salonie kosmetycznym

Kierownictwo najwyższego szczebla jest odpowiedzialne za cele strategiczne: ma kształtować wizerunek salonu kosmetycznego, wyznaczać cele polityki personalnej z misjami i strategią salonu. Szczebel operacyjny: kierownicy na bieżąco podejmują decyzje i rozwiązują problemy związane z przyjmowaniem, zwalnianiem, ocenianiem, awansowaniem i motywowaniem.

2. Menedżersko-partnerski system zarządzania

Główną ideą jest utworzenie, utrzymanie i rozwój grupy pracowników. Uważa się, że cel społeczny jest równie ważny jak cel ekonomiczny salonu. Pracodawca powinien kształtować klimat tak, by pracownicy odczuwali, że pracują w ciepłym i przyjaznym otoczeniu, sprzyjającym pracy zespołowej. Jednym ze sposobów realizacji tego celu jest zapewnienie odpowiedniej struktury organizacyjnej. Oparta jest na tworzeniu zespołów, przy czym liderem zespołów niekoniecznie musi być osoba z dużymi umiejętnościami technicznymi (twardymi), ważna jest też umiejętność współdziałania, kształtowania stosunków międzyludzkich, koordynowania pracy zespołu i utrzymywania ładu oraz solidarności w grupie. Dużą uwagę zwraca się na współudział w zarządzaniu. Organizuje się tzw. ringi – zebrania pracowników, podczas których mają oni całkowitą swobodę wypowiedzi na temat wszystkich problemów związanych z pracą zespołów oraz działalnością firmy. Na podstawie tych sugestii podejmuje się zbiorową decyzję. Ważnym elementem jest również system motywacji. System motywacji ekonomicznej oparty jest na wartości stanowiska pracy i stażu pracy pracownika. Mało zróżnicowane są płace pracowników na tych samych lub podobnych stanowiskach. Drugą częścią wynagrodzenia są świadczenia, do których dostęp mają wszyscy pracownicy (urlopy, wczasy, posiłki w restauracji, ubrania służbowe). Trzecią częścią są tzw. bonusy, np. „trzynastki”. W zakresie doboru pracowników kompetencje posiada zespół. Stwarza on też warunki do szybkiej adaptacji nowo zatrudnionych. Obowiązuje zbiorowa odpowiedzialność za pracę zespołu. W menedżersko-partnerskim systemie zarządzania dominują wewnętrzne szkolenia, przy czym ich zakres przedmiotowy jest szeroki i obejmuje umiejętności twarde oraz miękkie (współdziałanie na stanowisku).