Shiatsu

Jak wymyślono shiatsu? Historia przedstawia nam liczne przykłady narodzin wielkich wynalazków przez czysty przypadek. Taka też jest historia narodzin masażu shiatsu. W małej japońskiej wiosce na początku XX wieku w pewnej wielodzietnej rodzinie matka od dłuższego czasu cierpiała na reumatyzm. Rodziny nie stać było na lekarza i medykamenty. Dlatego syn Tokujiro, aby ulżyć rodzicielce w cierpieniu, z miłością gładził, uciskał i masował jej obolałe ręce. Spostrzegawczy chłopiec zauważył, że uciskając odpowiednie punkty na ciele, powoduje zmniejszenie i ustępowanie bólu. Zainspirowany tymi spostrzeżeniami, nauczył się tradycyjnego japońskiego masażu amma. Kolejne doświadczenia i pozytywne efekty zastosowania masażu uciskowego motywowały Tokujiro Namikoshi do studiowania medycyny celem poznania anatomii i funkcjonowania organizmu ludzkiego. Po pewnym czasie zaczął organizować pierwsze kursy masażu. Dopiero w latach trzydziestych XX wieku technika ta przyjęła nazwę shiatsu. Skuteczność masażu Namikoshi wiązał z funkcjonowaniem systemu nerwowego. Niektórzy adepci jego kursów starali się przedstawić masaż shiatsu w odniesieniu do ówczesnej medycyny ludowej. W ten sposób narodził się odłam masażystów shiatsu.Tokujiro Namikoshi ruszył za ocean, do Stanów Zjednoczonych, aby propagować swoją technikę masażu, bardzo prostą, a jednak niezwykle skuteczną. Shiatsu - cud bez magiiShiatsu używa się na ogół w celu zrelaksowania pacjenta, ale doskonałe opanowanie techniki pozwala również na rewitalizację i regenerację organizmu; doświadczony masażysta potrafi dostrzec brak równowagi w ciele i poprzez odpowiednie zabiegi poprawić stan organów.Nie jest to bynajmniej technika cudotwórcza. Jest to ciężka praca i współpraca shiatsu-terapeuty z pacjentem. Pacjent musi pamiętać, że nikt mu nie pomoże, jeśli nie zechce on pomóc sam sobie. Najważniejszym elementem terapii jest pozytywne nastawienie pacjenta do jej skuteczności oraz skrupulatne i sumienne wykonywanie zaleceń terapeuty. Na wiele schorzeń pracujemy całe życie, dlatego "oddając się w ręce" shiatsu-terapeuty, którego trzeba obdarzyć zaufaniem, należy uzbroić się w cierpliwość i dotrwać do końca okresu terapii ustalonego przez masażystę. Osobliwością masażu shiatsu jest to, że każdy pacjent traktowany jest indywidualnie. Po prawidłowym zdiagnozowaniu, określeniu przyczyny cierpienia, terapeuta stosuje techniki stosowne do jednostki chorobowej, z którą przyjdzie mu się zmierzyć.