Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Trądzik
powrótDermatologia
Od tego numeru zaczynamy publikację cyklu artykułów poświęconych różnym problemom skórnym. Warto wiedzieć o nich coś więcej również od strony medycznej, by móc udzielić klientce odpowiedzi na zadawane przez nią pytania. W niniejszym artykule przybliżamy problem łojotoku i trądziku, zmorę nastolatków, ale nie tylko.
Cera łojotokowa – najlepsze podłoże trądziku
Dla utrzymania prawidłowego stanu skóry – odpowiedniego nawilżenia oraz sprężystości – konieczne jest jej natłuszczenie, za co odpowiedzialne są gruczoły łojowe. U niektórych osób jednak dochodzi do nadmiernej aktywności tychże gruczołów – czyli łojotoku. Łojotok polega na wzmożonym wydzielaniu łoju, szczególnie w tzw. okolicach łojotokowych. W obrębie twarzy jest to czoło, nos i broda (tzw. strefa T). Na tułowiu natomiast największe wydzielanie łoju dotyczy okolicy mostka i strefy międzyłopatkowej. Poza tym nasilony łojotok spotyka się często na owłosionej skórze głowy oraz w okolicy zausznej. Skóra dotknięta tym problemem jest lśniąca, tłusta, ma poszerzone ujścia gruczołów łojowych, które wypełnione są masami łojowo-rogowymi. Jest bardziej podatna na zakażenia ropne i występowanie zmian trądzikowych.
Przyczyny łojotoku
Na wzmożone wydzielanie łoju mają wpływ rozmaite czynniki:
-
genetyczne, które odpowiadają za wzmożone rogowacenie ujść mieszków włosowych (do nich uchodzą gruczoły łojowe), co powoduje zablokowanie uwalniania ich wydzieliny;
-
zaburzenia hormonalne, zwłaszcza hiperandrogenizm, przy czym poziom samych hormonów androgenowych może być prawidłowy, za to dana osoba może mieć za dużo receptorów tychże hormonów, co powoduje, że łój niemal „leje się” z gruczołów;
-
czynniki emocjonalne (stres);
-
czynniki atmosferyczne – niska temperatura, małe nasłonecznienie (stąd częste zaostrzenia schorzeń łojotokowych w okresie jesienno-zimowym);
-
zakażenia drożdżakowe, głównie Pityrosporum ovale.
Wydzielanie łoju waha się zależnie od wieku. Jest duże u noworodków, następnie obniża się w ciągu pierwszych lat życia, po czym gwałtownie wzrasta w okresie pokwitania (12.–18. rok życia), by w końcu powoli się obniżać (choć czasem utrzymuje się przez wiele lat na wysokim poziomie). U kobiet maleje szybciej niż u mężczyzn. Łojotok może być podłożem tzw. schorzeń łojotokowych, a mianowicie: trądziku młodzieńczego (pospolitego), trądziku różowatego i łojotokowego zapalenia skóry.
Trądzik młodzieńczy
Trądzik pospolity jest schorzeniem związanym z obecnością zaskórników (comedones), wykwitów grudkowo- -krostkowych i torbieli ropnych, rzadziej – guzów zapalnych, umiejscowionych w okolicach łojotokowych twarzy, a także na plecach ramionach, bardzo rzadko w okolicach pośladków.
więcej w Cabines nr 15
Lek. med. Agnieszka Czernecka
Cera łojotokowa – najlepsze podłoże trądziku
Dla utrzymania prawidłowego stanu skóry – odpowiedniego nawilżenia oraz sprężystości – konieczne jest jej natłuszczenie, za co odpowiedzialne są gruczoły łojowe. U niektórych osób jednak dochodzi do nadmiernej aktywności tychże gruczołów – czyli łojotoku. Łojotok polega na wzmożonym wydzielaniu łoju, szczególnie w tzw. okolicach łojotokowych. W obrębie twarzy jest to czoło, nos i broda (tzw. strefa T). Na tułowiu natomiast największe wydzielanie łoju dotyczy okolicy mostka i strefy międzyłopatkowej. Poza tym nasilony łojotok spotyka się często na owłosionej skórze głowy oraz w okolicy zausznej. Skóra dotknięta tym problemem jest lśniąca, tłusta, ma poszerzone ujścia gruczołów łojowych, które wypełnione są masami łojowo-rogowymi. Jest bardziej podatna na zakażenia ropne i występowanie zmian trądzikowych.
Przyczyny łojotoku
Na wzmożone wydzielanie łoju mają wpływ rozmaite czynniki:
- genetyczne, które odpowiadają za wzmożone rogowacenie ujść mieszków włosowych (do nich uchodzą gruczoły łojowe), co powoduje zablokowanie uwalniania ich wydzieliny;
- zaburzenia hormonalne, zwłaszcza hiperandrogenizm, przy czym poziom samych hormonów androgenowych może być prawidłowy, za to dana osoba może mieć za dużo receptorów tychże hormonów, co powoduje, że łój niemal „leje się” z gruczołów;
- czynniki emocjonalne (stres);
- czynniki atmosferyczne – niska temperatura, małe nasłonecznienie (stąd częste zaostrzenia schorzeń łojotokowych w okresie jesienno-zimowym);
- zakażenia drożdżakowe, głównie Pityrosporum ovale.
Wydzielanie łoju waha się zależnie od wieku. Jest duże u noworodków, następnie obniża się w ciągu pierwszych lat życia, po czym gwałtownie wzrasta w okresie pokwitania (12.–18. rok życia), by w końcu powoli się obniżać (choć czasem utrzymuje się przez wiele lat na wysokim poziomie). U kobiet maleje szybciej niż u mężczyzn. Łojotok może być podłożem tzw. schorzeń łojotokowych, a mianowicie: trądziku młodzieńczego (pospolitego), trądziku różowatego i łojotokowego zapalenia skóry.
Trądzik młodzieńczy
Trądzik pospolity jest schorzeniem związanym z obecnością zaskórników (comedones), wykwitów grudkowo- -krostkowych i torbieli ropnych, rzadziej – guzów zapalnych, umiejscowionych w okolicach łojotokowych twarzy, a także na plecach ramionach, bardzo rzadko w okolicach pośladków.
więcej w Cabines nr 15