Cabines 85grudzień 2016 - styczeń 2017
Ayurveda matka medycyny
powrótMasaż
Ayurveda, uważana za „matkę medycyny”, to najstarsza filozofia życia i zdrowia, wywodząca się ze starożytnych Indii. Korzenie ayurvedy sięgają 3000 r. p.n.e., a jej tajniki przekazywane były ustnie z pokolenia na pokolenie. Pod jej znaczącym wpływem znalazły się medycyna chińska oraz medycyna starożytnego Egiptu.
Słowo ayus to życie, veda to wiedza – ayurveda oznacza więc w wolnym tłumaczeniu naukę o życiu, sztukę długiego, zdrowego życia w harmonii ciała, ducha i środowiska zewnętrznego. Vasant Lad – autor książki Samouzdrawianie z ayurvedą – opisuje ayurvedę jako „sztukę codziennego życia w zgodzie z prawami natury, której celem jest zachowanie zdrowia”.
Ayurveda dla Europejczyków
Przede wszystkim mediom zawdzięczamy to, że do Europy dotarła wieść o tej szczególnej i pełnej harmonii formie terapii. Dotyczyło to głównie diety oraz specyficznej formy masażu, dwóch ważnych elementów szeroko rozumianej filozofii ayurvedy. W ciągu ostatnich stuleci, czyli od czasu, kiedy zaczęto stosować masaż ayurvedyjski w Europie, uległ on znacznym modyfikacjom. Niestety, jego wizerunek znany z mediów – delikatny masaż połączony z polewaniem czoła ciepłym olejkiem – oddaje jedynie w części jego istotę. Początkowo masaż nie stanowił odrębnego rodzaju terapii w ayurwedzie.
Był integralną częścią zabiegu oczyszczającego (np. Pancha Karma), polegającego na mocnym pocieraniu skóry pacjenta. Z biegiem czasu przybrał formę delikatniejszą, skłaniając się w stronę oczekiwań klienta zachodniego. W Europie w początkowej fazie jego popularności brakowało wykształconych w tym kierunku lekarzy, dlatego ich rolę przejęli kształceni w Indiach masażyści. Zaczęli oni wykorzystywać swoją wiedzę na temat zastosowania olejków eterycznych w innych terapiach ayurvedy. Często improwizowali, sporządzali nowe mikstury i tak powstała Abhyanga – zabieg polegający na delikatnym „wcieraniu” mieszaniny olejków eterycznych w skórę.
Obecnie istnieje wiele odmian masażu ayurvedyjskiego, z wykorzystaniem olejków oraz elementów innych technik masażu. Niektóre bazują w dalszym ciągu na filozofii ayurvedy, inne padły, niestety, ofiarą mody na Orient, która sprawia, że wiele wschodnich wynalazków spłyca się i komercjalizuje, odzierając je z pierwotnego znaczenia. Wersja „zachodnia” często ma już niewiele wspólnego z oryginałem.
Tak czy inaczej, masaż ayurvedyjski, polegający na delikatnym i harmonijnym dotyku oraz polewaniu ciała olejkami, okazał się zbawienny dla wielu osób cierpiących z powodu stresu, pośpiechu i anonimowości współczesnego świata.
Choć nie wspomina się o tym zbyt często, ta forma masażu ma również pośredni wpływ na różnego rodzaju problemy zdrowotne, chociażby dzięki swojemu pozytywnemu oddziaływaniu na psychikę i system nerwowy. Kluczem do sukcesu jest doświadczenie i umiejętności masażysty oraz odpowiedni dobór olejków eterycznych. Jest to bardzo istotne, ponieważ podczas zabiegów, szczególnie w dłuższych seriach, istnieje ryzyko komplikacji zdrowotnych.
więcej w Cabines nr 14
Słowo ayus to życie, veda to wiedza – ayurveda oznacza więc w wolnym tłumaczeniu naukę o życiu, sztukę długiego, zdrowego życia w harmonii ciała, ducha i środowiska zewnętrznego. Vasant Lad – autor książki Samouzdrawianie z ayurvedą – opisuje ayurvedę jako „sztukę codziennego życia w zgodzie z prawami natury, której celem jest zachowanie zdrowia”.
Ayurveda dla Europejczyków
Przede wszystkim mediom zawdzięczamy to, że do Europy dotarła wieść o tej szczególnej i pełnej harmonii formie terapii. Dotyczyło to głównie diety oraz specyficznej formy masażu, dwóch ważnych elementów szeroko rozumianej filozofii ayurvedy. W ciągu ostatnich stuleci, czyli od czasu, kiedy zaczęto stosować masaż ayurvedyjski w Europie, uległ on znacznym modyfikacjom. Niestety, jego wizerunek znany z mediów – delikatny masaż połączony z polewaniem czoła ciepłym olejkiem – oddaje jedynie w części jego istotę. Początkowo masaż nie stanowił odrębnego rodzaju terapii w ayurwedzie.
Był integralną częścią zabiegu oczyszczającego (np. Pancha Karma), polegającego na mocnym pocieraniu skóry pacjenta. Z biegiem czasu przybrał formę delikatniejszą, skłaniając się w stronę oczekiwań klienta zachodniego. W Europie w początkowej fazie jego popularności brakowało wykształconych w tym kierunku lekarzy, dlatego ich rolę przejęli kształceni w Indiach masażyści. Zaczęli oni wykorzystywać swoją wiedzę na temat zastosowania olejków eterycznych w innych terapiach ayurvedy. Często improwizowali, sporządzali nowe mikstury i tak powstała Abhyanga – zabieg polegający na delikatnym „wcieraniu” mieszaniny olejków eterycznych w skórę.
Obecnie istnieje wiele odmian masażu ayurvedyjskiego, z wykorzystaniem olejków oraz elementów innych technik masażu. Niektóre bazują w dalszym ciągu na filozofii ayurvedy, inne padły, niestety, ofiarą mody na Orient, która sprawia, że wiele wschodnich wynalazków spłyca się i komercjalizuje, odzierając je z pierwotnego znaczenia. Wersja „zachodnia” często ma już niewiele wspólnego z oryginałem.
Tak czy inaczej, masaż ayurvedyjski, polegający na delikatnym i harmonijnym dotyku oraz polewaniu ciała olejkami, okazał się zbawienny dla wielu osób cierpiących z powodu stresu, pośpiechu i anonimowości współczesnego świata.
Choć nie wspomina się o tym zbyt często, ta forma masażu ma również pośredni wpływ na różnego rodzaju problemy zdrowotne, chociażby dzięki swojemu pozytywnemu oddziaływaniu na psychikę i system nerwowy. Kluczem do sukcesu jest doświadczenie i umiejętności masażysty oraz odpowiedni dobór olejków eterycznych. Jest to bardzo istotne, ponieważ podczas zabiegów, szczególnie w dłuższych seriach, istnieje ryzyko komplikacji zdrowotnych.
więcej w Cabines nr 14
