Terapie anty-age na dłonie

© Nikolai Okhitin - Depositphotos

mezoterapia mikroigłowa w połączeniu z najnowszymi technologiami – chromoterapią, ozonoterapią i kwasem hialuronowym – bezinwazyjne metody na odmłodzenie dłoni

Piętno czasu najszybciej widoczne jest na delikatnej skórze dłoni. Wraz z upływem lat traci ona swoją jędrność i objętość, pojawiają się zmarszczki, przebarwienia i suchość. Dłonie stają się nieprzyjemne w dotyku, szorstkie i nieestetyczne. Kosmetologia ma już odpowiedź na te problemy. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych metod i profesjonalnych systemów zabiegowych możemy przywrócić dłoniom dawną świeżość i koloryt, uzyskując widoczny efekt odmłodzenia. Jednak by prawidłowo przeprowadzić terapię anty-age, musimy bardzo dobrze znać anatomię i fizjologię dłoni, by w pełni wykorzystać możliwości nowoczesnej kosmetologii.

Budowa dłoniI

Skóra stanowi pierwszą barierę ochronną przeciw szkodliwym czynnikom z zewnątrz: ogrzewa nas, ostrzega inne układy o wtargnięciu intruzów oraz służy do usuwania z organizmu płynów organicznych. Jest to powłoka wodoodporna, zmywalna i elastyczna, w dodatku odnawialna i samonaprawialna. Funkcja ochronna jest szczególnie ważna w przypadku skóry dłoni, która stanowi ponadto najważniejszy ośrodek zmysłu dotyku. Dzięki bogatemu wyposażeniu w zakończenia nerwowe odbiera mnóstwo przeróżnych bodźców. Dyskretnie rozmieszczone gruczoły łojowe wydzielają łój (tłustą, oleistą substancję), by nawilżyć i zaimpregnować skórę, a gruczoły potowe pomagają usunąć z organizmu toksyny oraz utrzymać odpowiednią temperaturę. W skórze, zwłaszcza na opuszkach palców, mieszczą się tysiące czułych zakończeń nerwowych. Ultrawrażliwe receptory pozwalają odczuwać dotyk, nacisk, ciepło i ból, a kombinację tych doznań można odebrać jako łaskotanie, uczucie wilgoci czy twardości, a także wyczuć fakturę powierzchni, odróżniać kształty, siłę i ciężar.

Naskórek to zewnętrzna, ochronna warstwa skóry. Zbudowany jest on z pięciu warstw, w tym stratum corneum – warstwy rogowej, złożonej z ciasno upakowanych komórek w kształcie płaskich płytek, które podlegają nieustannemu złuszczaniu i są zastępowane przez komórki nowo powstające, przesuwające się ku powierzchni skóry. Za każdym razem kiedy szorujemy, trzemy czy myjemy ręce, tracimy tysiące komórek naskórka. Twarda warstwa rogowa jest dla znajdujących się pod spodem delikatnych, żywych komórek tarczą chroniącą je przed infekcją i mechanicznym uszkodzeniem. Zawiera ona tłustą, wodoodporną substancję zwaną keratyną, która stanowi budulec skóry, paznokci i włosów. Cienka powłoka tłuszczowa pomaga utrzymać elastyczność, miękkość i odporność na wilgoć zewnętrznej warstwy skóry. Naskórek stanowi pierwszą barierę ochronną systemu immunologicznego organizmu. Dzięki utrzymaniu poziomu pH = 5,0 tworzy kwaśny płaszcz ochronny, zapobiegający wnikaniu szkodliwych substancji, chroniący przed uszkodzeniem, wysuszeniem i infekcją, a także utratą wilgoci. Naskórek na dłoniach (i podeszwach stóp) jest grubszy niż w innych okolicach ciała. W najniższej, podstawnej warstwie naskórka komórki zwane melanocytami produkują barwnik, melaninę. To ona, zgodnie z predyspozycjami genetycznymi, decyduje o intensywności zabarwienia skóry. Różnice w kolorze skóry zależą od ilości, rodzaju i rozmieszczeniu melaniny w naskórku. Jej zadaniem jest również pochłanianie słonecznego promieniowania ultrafioletowego, a co za tym idzie – chronienie przed jego szkodliwym działaniem powodującym starzenie, utratę elastyczności skóry i przebarwienia. Ciemniejszy odcień skóry świadczy o większej zawartości melaniny, a tym samym o większej odporności organizmu na działanie słońca.

Skóra właściwa jest położona pod naskórkiem i grubsza od niego; to gąbczasta, ciasno utkana siatka tkanki łącznej. Podlega ona nieustannemu procesowi niszczenia i regeneracji. Jej największym składnikiem jest białko zwane kolagenem, stanowiące budulec, oraz elastyna, zapewniająca elastyczność. Mocne włókna białkowe decydują o rozciągliwości i grubości skóry. W skórze właściwej znajdują się ponadto naczynia krwionośne, limfatyczne, zakończenia nerwowe, mieszki włosowe i gruczoły połączone z naskórkiem. Ma ona bezpośredni związek z układem nerwowym, gruczołami łojowymi i potowymi, naczyniami limfatycznymi, a także pokrywa 25% zaopatrzenia organizmu w krew. Ze skóry właściwej wyrastają tysiące maleńkich wybrzuszeń zwanych brodawkami (papillae), które tworzą mikroskopijne zagłębienia na spodzie warstwy naskórkowej. Ułożone rzędami brodawki pokrywają opuszki palców, układając się w niepowtarzalny rysunek widoczny na odciskach palców. Wszystkie brodawki są obficie wyposażone w drobne naczynka włosowate, które transportują krew dla odżywienia narastającej skóry, a także zapobiegają stratom ciepła. W brodawkach mieszczą się także zakończenia nerwów czuciowych dotykowych.