Refleksologia cz. 2

© Depositphotos

Odczucia pacjenta podczas zabiegu

Odczucia pacjenta związane z uciskaniem poszczególnych refleksów stopy są różne – zależą bowiem od stanu odpowiadających im części ciała. Miejsca przekrwione są niezwykle wrażliwe na ból. Odczuwany przez pacjenta ból ma różne natężenie – od uczucia tylko silnego ucisku, uczucia nieprzyjemnego ucisku, tępego bólu, aż do wrażenia, że w stopę wbijane jest ostre narzędzie.

Pacjenci w różnym stopniu są wrażliwi na ból. Ta wrażliwość z zabiegu na zabieg maleje i w miarę postępów terapii ból staje się „dobrym bólem”. Oznacza to, że partie organizmu, w których doszło do zaburzeń, powoli wracają do równowagi. Zabieg nie powinien być już bolesny ani nieprzyjemny, a wręcz może przynosić przyjemne odprężenie i relaks.

W wielu przypadkach podczas pierwszego zabiegu pacjent nie odczuwa żadnego bólu – nie zawsze jest to oznaką właściwego ukrwienia wszystkich obszarów, znacznie częściej sygnalizuje, że doszło do blokady energii. Należy więc jak najszybciej ją uwolnić. Wrażliwość stóp wzrasta wtedy z zabiegu na zabieg.

Refleksologia jako terapia zapobiegawcza

Refleksologia jest świetną terapią profilaktyczną. Korzystajmy z niej wtedy, kiedy jeszcze nic nam nie dolega. Lepiej przecież zapobiegać, niż leczyć. Jednak większość ludzi odczuwających dolegliwości zdrowotne nie szuka pomocy, lecz czeka, aż choroba w pełni się rozwinie. Stopa dwa lata wcześniej informuje nas, że coś w naszym organizmie blokuje się, a ból w stopie oznacza, że organizm woła o pomoc! Nie ma jeszcze choroby, gdy ból jest tylko w stopie – choroba zaczyna się wtedy, gdy ból pojawia się w ciele.

Terapię zapobiegawczą zaleca się również osobom, które zakończyły cykl leczenia, chciałyby jednak uniknąć problemów związanych z nawrotem choroby, oraz tym, które nie mają jeszcze żadnych ostrych objawów chorobowych.

Gdy podczas chodzenia stopy bolą, pieką i parzą – niezwłocznie udaj się do refleksologa!

Reakcje na zabiegi refleksologiczne

Reakcje ludzi na zabiegi terapeutyczne są tak różne, jak różni są oni sami, dlatego terapeuta powinien poinformować pacjenta o możliwych doznaniach po zabiegu. Z reguły są to reakcje pozytywne – pacjent staje się spokojny i odprężony, czuje przypływ energii. Po pierwszym zabiegu pacjenci zwykle mówią „Nigdy nie spało mi się tak dobrze”. Jednak przyjemnym reakcjom mogą towarzyszyć również nieprzyjemne. Dzieje się tak, kiedy podczas zabiegu organizm pozbywa się toksyn. Reakcje towarzyszące pozbywaniu się związków toksycznych objawiają się najczęściej w układach odpowiadających za wydalanie. Do najczęściej występujących należą:

• wzmożone wydalanie moczu, czasami o ciemniejszej barwie i ostrym zapachu (ze względu na obecność toksyn)
• wzdęcia i częstsze oddawanie stolca
• sen głębszy lub bardziej niespokojny
• wzmożone wydzielanie błon śluzowych nosa, jamy ustnej, oskrzeli, łzawienie oczu
• wzmożone pocenie i pojawienie się pryszczy w przypadku stłumienia choroby
• poprawa napięcia skóry i struktury tkanek ze względu na lepsze ukrwienie
• bóle, zawroty głowy lub nudności
• podwyższona temperatura z dreszczami
• uczucie zmęczenia
• chwilowy nawrót przebytej choroby
• depresja, wzmożona chęć do płaczu.

Aby objawy te trwały jak najkrócej, trzeba podczas i po zabiegu wypić większą ilość wody (2–3 szklanki).