Nowe sposoby leczenia cellulitu

© photoCD - Fotolia

Różnorodność i mnogość czynników odpowiedzialnych za powstanie i rozwój cellulitu sprawia, że jest on problemem występującym według statystyk, u 90 proc. kobiet – w różnym wieku, szczupłych i otyłych. Od wielu lat identyfikowany jest jako choroba tkanki tłuszczowej polegająca na zmianach obrzękowo- -włóknisto-stwardnieniowych tkanki podskórnej. Najczęściej zlokalizowany jest w obrębie ud i pośladków.

Etapy rozwoju

Istnieje zgodność co do wieloetapowego rozwoju cellulitu, który trwa wiele lat, a granice między kolejnymi stadiami nie są zbyt wyraźne.

I etap charakteryzuje zastój żylny i limfatyczny i początkowe gromadzenie tłuszczów przez adipocyty, bez objawów klinicznych;

II etap powoduje uszkodzenie skóry i tkanki podskórnej, obniżenie przepływu krwi spowodowane uciskiem adipocytów na naczynia krwionośne, może pojawiać się obrzęk widoczny jako „skórka pomarańczowa” i nierównomierna powierzchnia, bez objawów klinicznych, wyłącznie ze zmianami estetycznymi;

III etap – wokół zrazików tłuszczowych gromadzą się złogi włókien i tkanki łącznej, powstają zwłóknienia w tkance podskórnej, wzrasta dysfunkcja układu krążenia, uszkodzenia powodują przejście w zmiany chorobowe;

IV etap – powstają guzki ze złogów kolagenu, które uciskają zarówno naczynia krwionośne, jak i włókna nerwowe, powodując ból występujący o różnych porach i o różnym zasięgu, jest to etap chorobowy.

Dotychczasowe teorie powstawania cellulitu

Przyczyny powstawania cellulitu nie są ostatecznie rozpoznane, niemniej sformułowano następujące hipotezy:

• Przyczyna hormonalna – wiele przypadków cellulitu pojawia się w okresie pokwitania, w ciąży oraz w zaburzeniach endokrynnych, gdy estrogeny zwiększają objętość adipocytów i retencję wody.
• Przyczyna związana z układem krążenia – cellulit występuje przy zaburzeniach krążenia w obciążeniu genetycznym i przy wadliwej postawie (np. spowodowanej płaskostopiem czy nawykowym zakładaniem nogi na nogę). W początkowym etapie zmian pojawiają się zastoje żylne i limfatyczne oraz rozszerzone naczynia włosowate, na kolejnych dochodzi do coraz większych uszkodzeń naczyń.
• Przyczyna neurowegetatywna – na metabolizm tłuszczów wpływają katecholaminy, zmieniając przebieg lipolizy. Adrenalina wpływa zmiennie na lipolizę w adipocytach. U większości kobiet nadaktywnych z cechami niepokoju występuje cellulit.
• Przyczyna receptorów adipocytowych – receptory a obniżają lipolizę w przeciwieństwie do b, które ją zwiększają. Przy większej masie ciała aktywniejsze są receptory a, stąd mniejsze szanse na usunięcie cellulitu. Po osiągnięciu wieku dorosłego zmniejsza się ilość i aktywność receptorów b, stąd po menopauzie pojawia się skłonność do tycia.

Nowa hipoteza profesora Motolese

Dzięki licznym badaniom profesor dowiódł przyczyny cellulitu, wykazując obecność w zmienionych zwyrodnieniowo tkankach żelaza, które przedostało się z dysfunkcyjnego mikrokrążenia do macierzy pozakomórkowej (gdzie jony żelaza są toksyczne), co powoduje w podskórnej tkance tłuszczowej widoczne zmiany. Dodatkowe nasilenie zmian powoduje stres oksydacyjny, który narusza równowagę między wytwarzaniem a usuwaniem reaktywnych form tlenu (przewaga reakcji utleniania). W konsekwencji zachodzą procesy degeneracyjne prowadzące do uszkodzeń mitochondriów i zniszczenia błon pozostałych struktur komórkowych. W ten sposób prof. Motolese odkrył pewną analogię między zmianami towarzyszącymi cellulitowi a wieloma innymi chorobami – m.in. chorobą Alzheimera, chorobą Parkinsona czy stwardnieniem rozsianym. Na bazie powyższych wyników stworzył preparat uruchamiający wiele ważnych mechanizmów w tkankach, poprawiających ich funkcjonowanie i hamujących rozwój cellulitu.