Procedury i metody lipolizy cz.3

© Onoky

Rozregulowanie metabolizmu adipocytów

Cellulit

Spotykany jeszcze czasami termin „cellulitis” nie jest w tym kontekście poprawny, ponieważ oznacza on stan zapalny, a w przypadku zwykłego cellulitu rzadko mamy z nim do czynienia. W powszechnym mniemaniu cellulit oznacza problemy dotyczące kobiecej tkanki związane z nadmiarem tłuszczu i (lub) z niewydolnością krążenia żylnego oraz limfatycznego. Medyczny termin określający cellulit brzmi tak naprawdę „panikulopatia obrzękowo-zwłóknieniowo-stwardnieniowa” lub „lipodystrofia”. Chodzi bowiem o zwłóknienie tkanek pociągające za sobą zahamowanie wymiany międzykomórkowej w dotkniętym tym problemem regionie ciała. Efektem są bezwładne masy tłuszczowe, na które trudno wpłynąć zwykłymi zabiegami.

Skórka pomarańczowa

Zjawisko pomarańczowej skórki (lub bryczesów), które spotyka się wyłącznie u kobiet i które często określa się mianem cellulitu, jest tak naprawdę skutkiem fizjologicznej odmienności w strukturze błon dzielących zraziki tłuszczowe – czyli skupiska adipocytów. U mężczyzn przegrody te są pionowe i równoległe, podczas gdy u kobiet przegrody zrazików tworzą romb, którego szpic zakotwicza się pod skórą. Z tej przyczyny, kiedy zraziki stają się rozdęte przez nadmiar adipocytów wypełnionych trójglicerydami, skóra przybiera charakterystyczny, pofałdowany wygląd, przypominający powierzchnię pomarańczy – i stąd wzięło się określenie „skórka pomarańczowa”.

Przyczyny cellulitu

W przypadku cellulitu mówi się o wielu przyczynach, do których należą:

• czynniki dziedziczne (genetyczne)
• nieodpowiednia higiena żywienia (niewłaściwe proporcje posiłków)
• wpływ hormonów (testosteron u mężczyzn, estrogen u kobiet)
• siedzący tryb życia
• zwiotczenie ścianek żył
• zwiotczenie włókien mięśniowych (amiotrofia)
• zażywanie niektórych leków
• ciąża (i związane z nią zmiany hormonalne)
• uraz fizyczny wywołujący lokalną dystrofię.

Różne rodzaje cellulitu

Cellulit zwarty – rodzaj cellulitu charakteryzujący się silnym zwłóknieniem i ścisłym przyleganiem rozrośniętych zrazików do skóry. Dotyk sprawia wtedy nieprzyjemne wrażenie, często bolesne, ponieważ nerwy są uciskane przez zwłókniałą tkankę.

Cellulit zwiotczały – jest kolejnym etapem rozwoju cellulitu zwartego. W tym stadium zauważyć można sflaczałe wałeczki tłuszczu, a w niektórych przypadkach również dużą ilość wody zatrzymanej w tkankach objętych cellulitem. W dotyku można czasem wyczuć guzki tłuszczowe głęboko pod skórą. Napięcie mięśniowe jest często obniżone.

Cellulit zimny – jest to zaawansowane stadium cellulitu, w którym silne rozciągnięcie zrazików tłuszczowych powoduje rozciągnięcie i zniszczenie naczyń limfatycznych i żylnych. Pozornie nie ma większych zmian w tej strefie, ale można zauważyć, że po wykonywaniu przez pół godziny ćwiczeń aerobowych, gdy pacjentka jest spocona, te rejony pozostają zimne.

Czy można kontrolować zawartość tłuszczu w ciele

Masa tłuszczowa zwiększa się przez mnożenie się adipocytów (hiperplazja adipocytarna) lub przez zwiększanie ich rozmiaru (hipertrofia adipocytarna). Zwiększanie masy tłuszczowej u dorosłych dokonuje się głównie tym drugim sposobem, rzadko pierwszym.

Zapobiegać temu można poprzez dietę i aktywność fizyczną, które wpływają na rozmiar adipocytów – ale nie na ich liczbę!

Hiperplazja objawia się w trzech kluczowych okresach życia: w ostatnich trzech miesiącach ciąży, w pierwszym roku po urodzeniu i w okresie dojrzewania.

Poczynając od pierwszego roku życia liczba komórek zwiększa się stopniowo aż do dziesiątego roku życia. Intensywna hiperplazja ma miejsce podczas gwałtownego wzrostu w okresie dojrzewania i trwa aż do wieku dorosłego. Potem powiększanie się liczby adipocytów już nie jest tak wyraźne. Procent tłuszczu w masie ciała zmienia się od 15% po narodzinach do 30% w okolicy pierwszego roku, a potem, około szóstego roku życia, spada do około 15%. Tłuszcz u ludzi i zwierząt stanowi rezerwę energetyczną niezbędną do przetrwania. To charakter uwarunkowań genetycznych jest odpowiedzialny za to, że trudno wpływać bez efektów ubocznych na ilość tłuszczu w organizmie. Tak naprawdę kontrolowanie zasobów tłuszczu odpowiada różnym sposobom adaptacji, które warunkują przetrwanie gatunku. Wiąże się to z tym, że:

• wszelki niedobór pożywienia pociąga za sobą spadek wydatków energetycznych w ramach podstawowego metabolizmu i przestawia organizm na magazynowanie kwasów tłuszczowych (efekt wielu restrykcyjnych diet niskokalorycznych);
• stałe wykorzystywanie tłuszczu pobudza krążenie kwasów tłuszczowych, żeby ułatwić ich spożytkowanie, i przyspiesza podstawowy metabolizm.

Genetyczna zależność od tłuszczu wyjaśnia, dlaczego tak wiele diet nie przynosi efektu. Powodują one spowolnienie podstawowego metabolizmu i ograniczenie wydatków energetycznych, a z drugiej strony organizm dostaje sygnał o brakach, zatem następuje wzrost magazynowania tłuszczów.

Iluzoryczne jest więc dążenie za wszelką cenę do tego, żeby każda kobieta – bez wyjątku – odpowiadała kanonom urody narzucanym przez społeczeństwo konsumpcyjne.