HIFU Lifting bez skalpela

© auremar - Fotolia

Ultradźwięki w medycynie są szeroko stosowane od lat siedemdziesiątych XX wieku. Dzięki nim diagnostyka rozszerzona została o ultrasonografię (USG) – metodę opartą na zjawisku echa ultradźwiękowego. Najważniejsze jej zastosowania to badania serca, naczyń krwionośnych oraz prenatalne. Terapeutyczne działanie ultradźwięków, wykorzystujące zogniskowaną wiązkę, ma zastosowanie przy rozbijaniu kamieni nerkowych oraz przy operacjach zaćmy do usuwania zmętniałego jądra soczewki oka. W stomatologii ultradźwiękami rozbijany jest kamień nazębny. Najnowsze medyczne zastosowanie ultradźwięków to leczenie mięśniaków macicy i raka prostaty. Właśnie z tej najnowocześniejszej technologii wywodzi się zabieg medycyny estetycznej liftingu ultradźwiękowego. HIFU (High Intensity Focused Ultrasound) – metoda skupienia wiązki ultradźwiękowej – zdefiniowana została w 1942 roku, natomiast testy kliniczne w leczeniu łagodnych i złośliwych nowotworów rozpoczęto w 1990 roku. W dermatologii zogniskowane ultradźwięki o dużym natężeniu wykorzystywane są dopiero od kilku lat. Istotą tej nowej metody jest precyzyjne skupienie fali ultradźwiękowej o wysokiej energii na małym, punktowym obszarze. Fragment pola zabiegowego jest poddawany ablacji. W tkankach na tym mikroobszarze powstają dwa zjawiska fizyczne:

• efekt termiczny – na skutek absorpcji przez komórki fal ultradźwiękowych kumulowane jest ciepło powodujące koagulację tkanek;
• efekt mechaniczny – wytwarzanie pęcherzyków gazu wewnątrz komórek i narastanie ciśnienia w ich wnętrzu prowadzi do niszczenia struktur tkankowych.

Działanie

Przez termoablację precyzyjnie celowanych komórek głębokich warstw skóry dochodzi do indukcji stanu zapalnego. Organizm w odreagowaniu obronnym odpowiada uruchomieniem procesu gojenia – neokolagenozą – zainicjowaniem powstawania nowego kolagenu. W trakcie zabiegu nie dochodzi do uszkodzenia powierzchni skóry dzięki selektywnemu działaniu na wybranych warstwach głębszych. Po 24 godzinach od wykonania zabiegu u pacjentów nie stwierdzono:

• zwiększonej keratynizacji naskórka,
• żadnych reakcji infekcyjnych,
• nekrozy komórek skóry właściwej ani tkanki podskórnej.

Wskazania

Zabieg zalecany jest w celu odmłodzenia i poprawy wyglądu zarówno skóry, jak i owalu twarzy, gdy widoczne są objawy starzenia, tj. zmarszczki płytkie i głębokie, bruzdy, nawisy, szczególnie tzw. chomiki w obrębie żuchwy.

Przeciwwskazania

Do przeciwwskazań bezwzględnych należą:

• choroby serca (rozrusznik),
• nowotwory złośliwe,
• przebyte udary mózgu,
• skłonność do powstawania keloidów,
• stany gorączkowe,
• ciąża, połóg,
• dermatozy,
• depozyty kwasu hialuronowego na powierzchni zabiegowej.

Przeciwwskazaniami względnymi są:

• złe samopoczucie,
• alergie,
• menstruacja,
• wcześniejsze zabiegi powodujące intensywne złuszczanie, peelingi,
• zmiany trądzikowe (łącznie z trądzikiem różowatym),
• skóra opalona.

Procedura zabiegowa

Zabieg nie wymaga wcześniejszych przygotowań. W zależności od zastosowanych wartości bodźca, przy obniżonym progu bólowym można znieczulić miejscowo. Do oczyszczonej skóry, pokrytej żelem sprzęgającym osoba wykonująca przykłada głowicę urządzenia. Wyzwolenie bodźca sterowane jest manualnie (w przeliczeniu na pojedyncze impulsy) po precyzyjnym ustawieniu odpowiednio dobranego przetwornika do danej części powierzchni zabiegowej według ściśle określonej techniki mapowania.

Deponowanie bodźca o zróżnicowanej częstotliwości wykonywane jest wymiennymi końcówkami głowicy na trzech głębokościach:

• 4,5 mm do powięzi (SMAS) – 4 MHz,
• 3,0 mm do skóry właściwej – 7 MHz,
• 1,5 mm do warstwy naskórkowej – 10 MHz.

System komputerowy obsługujący urządzenie zapewnia precyzyjne wykonanie, kontrolę prawidłowości oraz bezpieczeństwo zabiegu. Po zabiegu ewentualnie pojawiające się zaróżowienie skóry można złagodzić odpowiednim dermokosmetykiem. Nie zachodzi potrzeba rezygnacji pacjenta z codziennych zajęć. Czas zabiegu zależny jest od obszaru poddanego procedurze, wynosi od kilkunastu do kilkudziesięciu minut. Lifting ultradźwiękowy można wykonywać na całej powierzchni twarzy i szyi lub na wybranych obszarach, np. na czole, powiekach, podbródku, górnej wardze itd.