Podstawy doradztwa wizerunku, cz. 2 - Podstawy kolorymetrii

Kolory otaczają nas wszędzie. Co się dzieje, kiedy przyglądamy się kolorowi z uwagą? Wywołuje w nas jakieś odczucia, przyjemne lub nieprzyjemne, pozwala też przejawiać się wrodzonemu zmysłowi piękna i harmonii. Ponieważ to właśnie o to chodzi, o zmysł – zmysł koloru.

Natura nie uczyła się nigdzie zasad kolorymetrii, a jest pełna zróżnicowanych i harmonizujących ze sobą kolorów, wobec których jednak nasze oczy z roku na rok obojętnieją.

Z kolei człowiekowi często brakuje wyobraźni, ma skłonność do pomyłek, szczególnie z powodu instynktownej chęci bycia w zgodzie z normami i modami, które są mu narzucane, nawet za cenę ewidentnego, choć nieświadomego popełniania błędów.

Prawdą powszechnie znaną jest to, że istnieją kolory, z którymi czujemy się dobrze, podczas gdy inne nas drażnią. Jednak z powodu dyktatury mody i pewnej subiektywności w końcu tracimy naturalny zmysł kolorymetrii... nie tylko dlatego, że nie posiadaliśmy go wcześniej. Osoby mało zdecydowane w swoich opiniach łatwo kierują się ku kolorom określanym jako uniwersalne, podstawowe, nie dostrzegając, że na przykład beż może wyglądać bardzo źle na kimś, kto ma nieodpowiednie karnację i odcień włosów, natomiast dla odmiany rozświetla twarz kogoś innego, dla kogo jest odcieniem korzystnym.

Otóż tak jak możemy rozwijać wrażliwość każdego zmysłu, tak samo możemy rozwijać zmysł wyczucia koloru.

Odpowiedzcie spontanicznie na pytanie: „Jaki jest twój ulubiony kolor?”. Czy nie zauważyliście nigdy, że zależnie od nastroju zmienia się kolor, który was pociąga i korzystnie wpływa na stan ducha? Sęk w tym, że wiele osób popełnia błąd, sądząc, że kolor, który poprawia im samopoczucie, jest kolorem, który do nich fizycznie pasuje.

Opanowanie podstaw kolorymetrii pozwala odróżnić kolory, które nam się podobają, od tych, które podkreślą naszą urodę: do każdego odcienia skóry pasuje szereg barw.

Kolory ciepłe i zimne

Podstawy kolorymetrii opierają się na podziale kolorów na ciepłe i zimne.

Kolory ciepłe – to te, które ciągną ku żółci.

Pośród ciepłych barw znajdziemy więc na przykład: ciepłe żółcie, pomarańcze, róż, beż, brąz... wszystkie te barwy, w których odnajdujemy nutę koloru żółtego.

Z kolei kolory zimne zawierają nutę niebieskiego.

Rozejrzyjcie się wokół siebie: obejrzyjcie ubrania, kolor umeblowania itd. Spróbujcie określić, jaką wytwarzają atmosferę, co dominuje: ciepło czy chłód?

Kiedy będziecie w stanie określić, czy kolor jest ciepły, czy zimny, nauczycie się też rozróżniać kolory i odcienie intensywne lub jasne.

W kolorymetrii mówi się, że kolory odpowiadają porom roku:

• jasne ciepłe – wiosna,
• jasne zimne – lato,
• ciepłe intensywne – jesień,
• zimne intensywne – zima.

Kolory podstawowe a skóra

W naturze istnieją trzy barwy podstawowe, z których można tworzyć nieskończoność wariacji. Te barwy to czerwień, niebieski i żółty. Test kolorymetrii nie pozostawia wątpliwości: skóra wyraźnie determinuje to, czy nasza najkorzystniejsza kolorystyka jest ciepła, zimna, intensywna czy jasna. Jednak te niuanse trudno uchwycić, jeśli pozostajemy sami z naszymi upodobaniami i narzuconymi wpływami. Wtedy lepiej zasięgnąć porady specjalisty, który wie, jak przeprowadzić ten ważny test. Możecie jednak spróbować wykonać go z drugą osobą, co będzie zabawne i ciekawe.

Test kolorystyczny

Usiądźcie naprzeciw lustra, blisko okna, przy świetle dziennym (okno powinno być z boku). W lustrze powinno być widoczne całe popiersie. Załóżcie białą bluzkę, żaden inny kolor nie powinien znaleźć się w pobliżu waszej twarzy. Makijaż zróbcie bardzo lekki, a jeśli kolor włosów znacznie odbiega od naturalnego, ściągnijcie włosy w tył za pomocą opaski. 

Profesjonalny test wykonywany przez doradcę wizerunku wykorzystuje różnokolorowe chusty. Wykonując test domowym sposobem, możecie użyć ubrań. Wybierzcie takie, które mają kolory pasujące do wymienionych wcześniej pór roku: jasne ciepłe, intensywne ciepłe, jasne zimne i intensywne zimne.

Umieszczając tkaniny w kolejnych kolorach wokół twarzy i pod brodą, zadajcie sobie pytanie: „Czy ten kolor rozświetla mi cerę i zapewnia dobry wygląd, czy raczej czyni twarz zmęczoną i szarą?”.

„Czy podkreśla urodę, oczy i rysy twarzy, czy może tłumi je?”.

Wiedza, doświadczenie i odpowiednie narzędzia pozwolą specjalistce od mody, urody i estetyki określić typ urody: lato, jesień, zima lub wiosna. Na tej podstawie można doradzać klientce w sposób odpowiedni i satysfakcjonujący dla niej. Właściwie określony typ umożliwia dobór takich kolorów makijażu, włosów i ubrań, które podkreślą urodę i będą doskonale dopasowane do wyglądu oraz osobowości.

Opanowanie kolorymetrii umożliwia doradzanie w zakresie kolorystyki. Można wtedy wyjaśniać klientce, że pasuje jej różowa kredka, ponieważ podkreśla jej jasną cerę o lekko niebieskawym odcieniu oraz jej niebieskie oczy. Można bowiem wykazać wtedy, że te kolory wzajemnie się podbijają i pasują do siebie. To znacznie lepiej brzmi niż zwyczajne stwierdzenie: „Proszę używać tej kredki, bo pani pasuje”.

Istota kolorymetrii

Określiliście już swoją kolorystykę? Poniższy tekst potwierdzi waszą diagnozę i ułatwi dokonywanie dobrych wyborów.

Uwaga: są to wskazówki ogólne. Wymagają potwierdzenia za pomocą testu z chustami.

Kobieta „zima”: kolorystyka zimna intensywna

Skóra: często bardzo blada, bez rumieńców, albo matowa z oliwkowym połyskiem

Oczy: jasne albo ciemne, bardzo intensywne w odcieniu

Włosy: czarne, brązowe, czasem popielaty blond, srebrne

Kobieta „zima” może być wysoka albo bardzo niska. Szczupła, wyrzeźbiona, nie pozostaje niezauważona z racji swej postawy i spojrzenia.

Wybiera kolory z tonacji chłodnej intensywnej. Podkreślają one jej osobowość i elegancję. Odcienie miedziane, czerwone i fioletowe szczególnie uwypuklą tę niezapomnianą i fascynującą osobowość. Unika odcieni pastelowych i mających w sobie akcenty żółte, pomarańczowe oraz kasztanowe.

Kobieta „lato”: kolorystyka zimna i jasna

Skóra: jasna, cienka, przejrzysta i różowa, jasnobeżowa

Oczy: niebieskie, zielone, szaroniebieskie, jasnoniebieskie, orzechowe

Włosy: popielaty blond, ciemny blond, białe, jasnobrązowe

Kobieta „lato” jest zauważalna przez swój naturalny, świeży, niemal młodzieńczy wygląd. Wszystko w niej wyraża delikatność, czasami okrągłość, podkreślone tymi zimnymi akcentami, które nadają jej subtelną elegancję. Kobieta „lato” wybiera kolory delikatne, pastelowe, w odcieniach niebieskości i zimnego różu; unika zbyt poważnych barw w ubiorze i makijażu. Jeśli chodzi o włosy – balejaż w odcieniach popielatego blondu rozświetli jej fryzurę. Najlepszym rozwiązaniem dla niej jest podkreślanie i wzmacnianie świeżego, naturalnego wyglądu.

Kobieta „jesień”: odcienie ciepłe i intensywne

Skóra: beżowo-złotawa, kość słoniowa albo raczej blada. Łatwo się opala, nabierając ładnego miedzianego połysku, albo pozostaje jasna, z rumieńcami.

Oczy: świetliste kasztanowe, orzechowe, zielone, niebieskie z żółtymi refleksami. Oczy kobiety „jesieni” często wyglądają zabawnie i ciekawie dzięki złotym plamkom.

Włosy: szatynka ze złotymi refleksami, miedziane pasemka, czerwonawy blond

Kobieta „jesień” często jest średniego wzrostu, ma kobiecy wygląd, kształty ma często jak wyrzeźbione. Może zachowywać się kobieco od najmłodszych lat, ale młody wygląd zachowuje długo, nie dbając szczególnie o tę charakterystyczną dla siebie harmonię. Unika odcieni zimnych, które jej nie służą, podkreśla swoją kobiecość, naturalność i harmonijność ciepłymi kolorami, takimi jak brązy, ciepłe żółcie, odcienie czerwono-pomarańczowe.

Kobieta „wiosna”: odcienie jasne i ciepłe

Skóra: kość słoniowa, brzoskwiniowa, często z czerwonymi rumieńcami, złota

Oczy: jasne kasztanowe, szaro-zielone, jasnoniebieskie albo turkusowe

Włosy: złoty blond, rudawe, intensywnie rude, złoty brąz

Kobieta „wiosna” przywołuje świeżość, czułość i żywotność. Jej skrzący się wygląd podkreślą kolory żywe i zróżnicowane, świeże i delikatne. Ubrania i makijaż powinny podkreślać naturalny wygląd, spontaniczność i ciepło. Czasami kobieta wiosna jest buntowniczką, co zdradza jej żywiołowość i podkreślić to można wyborem kolorów „kwaskowatych” z gamy odcieni jasnych i ciepłych.

Makijaż jest dyskretny, w tonacji morelowej, łososiowej, jasnego, złotawego brązu.

Kobieta „wiosna” powinna unikać zbyt ciężkich kolorów i form, które będą się kłócić z jej naturalnością. Tkaniny pasujące do niej są lejące, miękkie, pod kolor jej skóry, a dodatki powinny być pomysłowe i fantazyjne.

Harmonia kolorów i uczuć

Te bardzo pobieżne zasady prezentują podstawy kolorymetrii. W tej dziedzinie duże znaczenie mają nasze myśli i odczucia. Jak pisał Goethe: „To, co widzimy, nie zależy tylko od oka, ale też od wewnętrznej woli widzenia”.

W kolorymetrii wyćwiczone oko profesjonalisty jest narzędziem niezastąpionym, ale będzie bezużyteczne, jeśli nie zostanie poparte odpowiednią, obiektywną metodologią, pozwalającą wykroczyć poza indywidualne upodobania kolorystyczne.

Odkrywanie magii kolorów, umiejętne podkreślanie nimi urody i osobowości – oto niewyczerpana dziedzina inspiracji i odkryć.